Πηγή:www.e-natural.gr
Ιπποκράτης
Ισχυρός υγιείς οργανισμός που προλαβαίνει τις ασθένειες και δεν υπόκειται την φθορά τους.
(ως γνωστό, είναι σημαντικό να προλαβαίνουμε τις ασθένειες γιατί αυτές επιταχύνουν την διαδικασία της γήρανσης).
Αποσκοπεί έτσι, το άτομο να μην νοσεί ώστε να επεκτείνει το όριο της ζωής του με φυσικό τρόπο, να μεταφέρει γενετικά στις επόμενες γενιές του υγεία και μακροζωία.
Ιπποκράτης
Γαληνός
Κάνε ότι θέλεις, ζήσε όπως θέλεις και όταν αρρωστήσεις έλα σ’ εμένα να σε θεραπεύσω.
(αυδτό κατ’ επέκταση εκτός από την φθορά του οργανισμού και την πρόωρη γήρανση λόγο των ασθενειών, δημιουργεί από την άλλη μια ολόκληρη οικονομική βιομηχανία που έχει συμφέροντα στο να υπάρχουν και να εξελίσσονται οι ασθένειες, να αυξάνονται και να πληθύνονται.
Είναι λογικό αποτέλεσμα να οδηγηθούμε έτσι στο.:
Η βιομηχανία τροφίμων να λειτουργεί θετικά για τις φαρμακοβιομηχανίες και αρνητικά για τον κόσμο. Την κατάσταση αυτή έρχεται να ευνοήσει ο σκοταδισμός και η παραπληροφόρηση, μέσα από τον ποταμό της πληροφορίας ή οποία στο μεγαλύτερο μέρος της κινείται από οικονομικά συμφέροντα.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Υγεία παντοτινά νιάτα"
ΑΙΤΙΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ
ΦΥΣΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΦΥΣΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Θέσεις και διαφορές μεταξύ Νεοϊπποκρατικής και εφαρμοσμένης Ιατρικής
Εκτός από τη γνώση Ιατρική που εφαρμόζεται σήμερα και η οποία ασχολείται μόνο με τις αρρώστιες, υπάρχει και μία άλλη διαφορετική άγνωστη Ιατρική, η Νεοϊπποκρατική Ιατρική, που ασχολείται με την υγεία. Στο κεφάλαιο αυτό κάνουμε μια συγκριτική μελέτη των δύο αυτών σχολών Ιατρικής. Για να γίνουν περισσότερο κατανοητές οι θέσεις και οι διαφορές, μεταξύ της εφαρμοσμένης και την Νεοϊποποκρατικής ιατρικής, θα κάνουμε μια μικρή αναδρομή στην ιστορία της ιατρικής. Το ενδιαφέρον του ανθρώπου για την υγεία του, χάνεται στα βάθη των αιώνων. Στα πολύ παλιά χρόνια, η ιατρική ήταν αποκλειστικό προνόμιο των ιερέων-ιατρών. Οι ιατρικές γνώσεις κρατούνται μυστικές και μεταδίδονταν από πατέρα σε γιο, οι δε θεραπείες πραγματοποιούνταν στους ναούς. Η κατάσταση αυτή διαιωνιζόταν, ώσπου εμφανίστηκε στο προσκήνιο ο Ιπποκράτης, ο οποίος κατάφερε να εισχωρήσει στο εσωτερικό των ναών, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Αιγύπτου, των Ινδιών και άλλων χωρών και να μάθει από τους ιερείς όλα τα μυστικά και τις ιατρικές γνώσεις της εποχής εκείνης. Μετά από την πλήρη αυτή ενημέρωση που είχε και μετά από δικές του έρευνες και πειραματισμούς, αποφάσισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του, στους συνανθρώπου του. Ο Ιπποκράτης ήταν ένας μεγάλος ΄άνθρωπος, αλλά κι ένας μεγάλος επαναστάτης της εποχής του. Η πρώτη του επαναστατική πράξη ήταν, να καταγράψει και να γνωστοποιήσει στο κοινό όλες τις υπάρχουσες γνώσεις και μεθόδους θεραπείας, ώστε να μπορεί ο κάθε άρρωστος να αυτοθεραπεύεται και να μην έχει ανάγκη τους ιερείς-γιατρούς. Η σπουδαιότερη όμως επιδίωξη του Ιπποκράτη, ήταν, η διάδοση και η εφαρμογή στην πράξη της προληπτικής ιατρικής. Ήθελε δηλαδή, να διδάξει στον κόσμο την υγιεινή, τη σωστή διαβίωση, ώστε να μην αρρωσταίνει και να μην χρειάζεται καθόλου ιατρικές φροντίδες. Η δεύτερη επαναστατική πράξη του , ήταν η ίδρυση ιδιωτικής, ιατρικής σχολής στην Κω, όπου μπορούσε οποιοσδήποτε να αποκτήσει ιατρικές γνώσεις. Έτσι, έθεσε τέρμα στο αποκλειστικό προνόμιο των ιερέων, να ασκούν το επάγγελμα του γιατρού. Με αυτές τις πράξεις του και, γενικά, με όλο το έργο του ο Ιπποκράτης έφερε το τέλος στην εποχή της αρχαιότητας, κι ΄άνοιξε μια νέα εποχή για την ιατρική. Δίκαια λοιπόν θεωρείται ο "πατέρας της Ιατρικής". Ενώ ο Ιπποκράτης την εποχή εκείνη, προσπαθούσε να μάθει τους ανθρώπους πώς να ζουν, ώστε να μην αρρωσταίνουν, βάζοντας έτσι τα θεμέλια της σύγχρονης ιατρικής, μια κάστα ιερέων-γιατρών με έδρα την Κνίδο, στράφηκε εναντίον του. επικεφαλής των γιατρών αυτών, τέθηκε αργότερα ο Γαληνός. Έτσι δημιουργήθηκαν δύο ιατρικές σχολές: του Ιπποκράτη και του Γαληνού. Οι διαφορές μεταξύ των δύο σχολών, αν και πέρασαν 2.50 χρόνια από τότε, εξακολουθούν να υφίστανται μέχρι σήμερα και μάλιστα σε πιο έντονη μορφή από τότε. Τη σχολή του Ιπποκράτη εκπροσωπεί σήμερα η σχεδόν άγνωστη στους πολλούς Νεοϊπποκρατική Ιατρική, τη δε σχολή το Γαληνού, η επίσημα αναγνωρισμένη ιατρική "επιστήμη", με τους εκατομμύρια γιατρούς, τα αμέτρητα νοσοκομεία, κι όλο τον κόσμο σχεδόν άρρωστο! Ας δούμε τώρα περιληπτικά, ποιες είναι οι κυριότερες διαφορές όπως μας τις περιγράφει η γιατρός Άννα Κατσίγρα, πρωτοπόρος της Νεοϊπποκρατικής ιατρικής στην Ελλάδα, στο βιβλίο της "Φυσιοθεραπεία-επιστροφή στον Ιπποκράτη'. Η σπουδαιότερη διαφορά, βρίσκεται στην αναζήτηση της αιτίας των ασθενειών, κι είναι το πιο κρίσιμο σημείο του όλου θέματος. Η σχολή του Γαληνού, πιστεύει ότι οι αρρώστιες προκαλούνται από εξωτερικές αιτίες όπως είναι: η θερμότητα, το ψύχος, η υγρασία κ.λπ. Στα αίτια αυτά, η σύγχρονη ιατρική πρόσθεσε και τα μικρόβια. Σύμφωνα με τις απόψεις της σχολής αυτής, η αρρώστια είναι ένα τυχαίο αποτέλεσμα που προξενεί μια εξωτερική αιτία. Ο οργανισμός δεν ευθύνεται καθόλου γι' αυτή. Ο γιατρός προσπαθεί να εμποδίσει την εκδήλωση της ασθένειας, εξακριβώνοντας τα εξωτερικά αίτια. Ο γιατρός οφείλει να θεραπεύει τα συμπτώματα. Ο οργανισμός είναι πεδίο μάχης, μεταξύ μιας παθογόνου εξωτερικής αιτίας και των θεραπευτικών μεθόδων του γιατρού κ.λπ. κ.λπ. Αντίθετα ο Ιπποκράτης, αποδίδει την αρρώστια όχι σε τυχαία εξωτερικά αίτια, αλλά σε εσωτερικά αίτια, που προϋπήρχαν της αρρώστιας, εξαιτίας των οποίων αυτή παρουσιάζεται. Τα δε συμπτώματα (πυρετός, σπυριά, εμετός, διάρροια κ.λπ), τα θεωρεί ως μέσα θεραπευτικά και ο γιατρός πρέπει να είναι ο συμπαραστάτης της φύσης. Κατά τον Ιπποκράτη, αιτία της αρρώστιας είναι: Η πριν από την ασθένεια νοσηρή κατάσταση του οργανισμού, που οφείλεται στην ανθυγιεινή ζωή και ιδίως στην ανθυγιεινή διατροφή, και που συνδέεται άρρηκτα με τη ζωή του αρρώστου, πριν αρρωστήσει. Και η γιατρός Α. Κατσίγρα, βασιζόμενη στις θεωρητικές και πρακτικές υποδείξεις του πατέρα της Ιατρικής, Ιπποκράτη, καταλήγει στα εξής συμπεράσματα: όλες οι απεκκρίσεις (πυώδη πτύελα στις πνευμονικές αρρώστιες, αιμορραγίες από τα διάφορα όργανα, συγκέντρωση πύου σε αποστήματα κ.λπ), είναι τα μέσα άμυνας του οργανισμού. Με αυτά αγωνίζεται να απομακρύνει τα δηλητήρια, που προϋπήρχαν πριν εμφανιστεί η αρρώστια και γίνονται αίτια της εμφανίσεων των συμπτωμάτων της αρρώστιας, με σκοπό ν α θεραπευτεί και να απαλλαγεί από αυτά τα δηλητήρια. Τα δηλητήρια αυτά, δεν αναπτύσσονται κατά την πορεία και εξαιτίας αυτής της ίδιας της αρρώστιας, όπως ισχυρίζεται η σημερινή επίσημη Ιατρική. Το να κλείσεις επομένως ένα έλκος που πυορροεί, πριν εξυγιάνεις τον οργανισμό, είναι σαν να αυξάνεις μέσα στο σώμα το νοσηρό υγρό, που εξέρχεται από το έλκος. Αναφέραμε ότι τα συμπτώματα δεν συνιστούν ασθένεια, αλλά είναι τα μέσα άμυνας του οργανισμού. Για να γίνει αντιληπτή αυτή η αλήθεια, θα σας δώσουμε ορισμένα παραδείγματα. Όταν κάποιος υποστεί δηλητηρίαση, επέρχονται εμετοί και διάρροια. Με τα συμπτώματα αυτά, ο αμυνόμενος οργανισμός προσπαθεί, να απομακρύνει το δηλητήριο. Την προσπάθεια αυτή πρέπει να την υποστηρίξουν κι όχι να την καταπνίξουμε. Στην πνευμονία, κύρια συμπτώματα είναι ο βήχας κι ο πυρετός. Με το βήχα ο οργανισμός προσπαθεί να απομακρύνει τη βλέννη που έχει δημιουργήσει η αρρώστια, γιατί αν μείνει μέσα στον πνεύμονα θα επιφέρει ασφυξία και θάνατο. Δηλαδή, το σύμπτωμα βήχας δεν είναι η ίδια η ασθένεια, αλλά ένα από τα μέσα που μεταχειρίζεται η φύση για να μας σώσει. Τον πυρετό δεν πρέπει να τον καταστέλλουμε, αλλά να τον ενισχύουμε. Η λεγόμενη πυρετοθεραπεία κατακτά ολοένα και περισσότερο έδαφος. Όπως είναι γνωστό, με τεχνητό πυρετό θεραπεύονται πολλές μολυσματικές αρρώστιες. Από εργαστηριακές έρευνες που έγιναν, αποδείχτηκε ότι στις φυσαλλίδες του εξανθήματος "κνίδωσις" (οτικάρια), ανεβρέθηκε ουρικό οξύ. Το εξάνθημα αυτό παρουσιάζεται σε μερικούς όταν φάνε αβγό, αστακό, ή άλλες βλαβερές τροφές που περιέχουν πολύ ουρικό οξύ. Είναι ένα μέσον, που χρησιμοποιεί η φυσική άμυνα του οργανισμού τους, για να απομακρύνει το ουρικό οξύ. Τα περισσότερα εξανθήματα και οι διάφορες δερματικές παθήσεις, είναι μέσα με τα οποία ο οργανισμός αποβάλλει τα διάφορα δηλητήρια. Η ασθένεια που ονομάζεται ποδάγρα, δεν είναι παρά η κατά διαστήματα εκκένωση, από το μεγάλο δάχτυλο, μιας ποσότητας ουρικών αλάτων. Είναι δηλαδή ένα είδος ανακούφισης του παραφορτωμένου με δηλητήρια οργανισμού. Επίσης, έναν άλλο τρόπου που χρησιμοποιεί ο οργανισμός μας για να καθαρίσει το αίμα από τα διάφορα βλαβερά άλατα, είναι η εναπόθεση αυτών στις αρθρώσεις του σώματος, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται οι ρευματοαρθριτικες και άλλες αρρώστιες. Στην περίπτωση αυτή, η άμυνα του οργανισμού μας, του οποίου εχθροί είμαστε εμείς οι ίδιοι, με την κακοφαγία μας και την κακοζωία μας, είναι σαν να μας λέει: "Καλύτερα να δυσκολεύεστε στις κινήσεις σας και να πονάτε λίγο ή πολύ, παρά να κυκλοφορούν στο αίμα σας δηλητηριώδη άλατα και να δηλητηριάζουν πολύτιμα όργανα. Πάντως δεν φταίω εγώ, αν μεταχειρίζομαι τόσο άγρια μέσα θεραπείας. Τι θέλετε να κάνω; Τα δηλητήρια φταίνε που ρίχνετε μέσα σας. Άλλος τρόπος να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα αυτά δεν υπάρχει, καλύτερα χωρίς πόδια και χέρια, παρά χωρίς ζωή". Η φυσική άμυνα του οργανισμού, αποβλέπει στο να παρατείνει όσο το δυνατόν περισσότερο και με κάθε θυσία τη ζωή. Κι αγωνίζεται για το σκοπό αυτό, με πολλούς εχθρικούς παράγοντες, τους οποίους δημιουργεί ο ψευτοπολιτισμός που ζούμε. Αν απέτυχε η σύγχρονη ιατρική, πα' όλες τις καταπληκτικές της προόδους και βρέθηκε σε αδιέξοδο, οφείλεται στο ότι δεν έλαβε υπόψη της τις βασικές αρχές της Οικολογικής Ιατρικής του Ιπποκράτη, η οποία στηρίζεται στης εξής θεμελιώδη αρχή: οι αιτίες των ασθενειών προέρχονται από το εσωτερικό του οργανισμού μας, από μέσα μας. Τα δε συμπτώματα των ασθενειών είναι τα μέσα θεραπείας, η άμυνα του οργανισμού. Επιδιώκοντας να εξουδετερώσουμε τα συμπτώματα με τα φάρμακα, εμποδίζουμε το ιαματικό έργο της φύσης. Έτσι οι αρρώστιες, όχι μόνο δεν θεραπεύονται αλλά διαιωνίζονται και το χειρότερο: οι απλές ευκολοθεράπευτες αρρώστιες, μεταβάλλονται σε ανίατες. Η ιατρική της υγείας επομένως, πρέπει να είναι η τέχνη που μιμείται, που βοηθάει τις θεραπευτικές μεθόδους της φύσης. Εφόσον η αρρώστια είναι μια διαδικασία απαραίτητη για τη θεραπεία, όχι μόνο δεν πρέπει να εμποδίζουμε την εκδήλωσή της, αλλά οφείλουμε να την ενισχύουμε. Διότι, αν θελήσουμε να εμποδίσουμε την εκδήλωση της ασθένειας σε ένα σημείο, θα χτυπήσει σε ένα άλλο. Τα συμπτώματα της ασθένειας κατά τον Ιπποκράτη, είναι τα μέσα άμυνας του οργανισμού, γι' αυτό, προσπαθεί να τα βοηθήσει και όχι να τα καταπνίξει. Ο γιατρός οφείλει να μην καταπολεμά τα συμπτώματα, αλλά να είναι ο συμπαραστάτης του άρρωστου οργανισμού, στον αγώνα που καταβάλλει για τη θεραπεία του.
Η αρρώστια είναι τοπική ή γενική;
Μια άλλη βασική διαφορά μεταξύ της Ιατρικής του Γαληνού και της Νεοϊπποκρατικής ιατρικής είναι:
Η έκταση των ασθενειών.
Αν η αρρώστια είναι τοπική ή όχι, δηλαδή αν περιορίζεται σε ένα σημείο, σε ένα όργανο ή εκτείνεται σε όλο τον οργανισμό. Η σχολή του Γαληνού, καθώς κι η σύγχρονη επίσημη ιατρική, που ακολουθεί το Γαληνό, πιστεύει ότι κάθε ασθένεια προκαλείται από μια χαρακτηριστική τοπική βλάβη, η οποία δεν έχει σχέση με το σύνολο του οργανισμού και την οποία, ο γιατρός οφείλει να θεραπεύσει, για να αποκατασταθεί η υγεία του ασθενούς. Έτσι δικαιολογούνται οι άπειρες ειδικότητες που υπάρχουν σήμερα στο ιατρικό επάγγελμα. Αντίθετα, ο Ιπποκράτης και η Νεοϊπποκρατική ιατρική, πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν τοπικά νοσήματα, αλλά αντίθετα στο κάθε νόσημα συμπάσχει όλος ο οργανισμός, και, αφού είναι στενή η αλληλεξάρτηση όλων των οργάνων μεταξύ τους. Ο Ιπποκράτης λέγει κατά λέει τα εξής: "Εμοί δοκεί αρχή μέν ουδεμία είναι του σώματος, αλλά πάντα αρχή και πάντα τελευτή. Κύκλου γαρ γραφέντος αρχή ούκ ευρέθη". Δηλαδή, όλα τα μέλη του σώματος αποτελούν κύκλο. Κάθε σημείο, κάθε όργανο του σώματος είναι κέντρο, αρχή και το τέλος του συνόλου. Ο Ιπποκράτης, ήταν αδύνατο να δεχτεί τις τοπικές, επί μέρους αρρώστιες και να καταφύγει σε τοπικές θεραπείες, διότι πίστευε, ότι αιτία των ασθενειών είναι η παραβίαση των φυσικών νόμων της υγιεινής ζωής, που οδηγεί σε αλλοιώσεις της χημικής σύνθεση των χυμών και του αίματος το οργανισμού. Έτσι ο μόνος τρόπος για να βρει ο άρρωστος την υγεία του, είναι να επανορθώσει τα σφάλματά του, επιστρέφοντας στην υγιεινή Ζωή. Λέγει ακόμη, ότι και μια αρρώστια που μπορεί να εντοπισθεί σε ένα σημείο, είναι γενική και αφορά όλο το σώμα. Στο περίφημο βιβλίο του "Αρχαία Ιατρική", γράφει: "Η ριζική αιτία των ασθενειών είναι η μεταβολή, που επέφερε ο άνθρωπος στη διατροφή του" γι' αυτό τοποθετεί πάνω απ' όλα, τη θεραπευτική δίαιτα. Επίσης ο Ιπποκράτης δεν χάνει ευκαιρία να τονίσει, τη σοβαρότατη επίδραση που έχει στην υγεία ο ψυχολογικός παράγων, δηλαδή το ηθικό μέρος της ασθένειας. Αν ο άρρωστος απογοητευθεί, γράφει, μπορεί να χάσει ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Ο καλός γιατρός πρέπει να μεταχειρίζεται όλα τα μέσα, για να απομακρύνει την απαισιοδοξία, το φόβο κα τη στενοχώρια από τον ασθενή. Ως καλύτερο παράγοντα υγείας και θεραπείας, τοποθετεί την ψυχική ισορροπία, την αισιοδοξία και τη χαρά. Γιατί πιστεύει ότι, όλα αυτά φέρνουν μια ευνοϊκή μεταβολή στην αναπνοή, στη θερμοκρασία και στην ποιότητα του αίματος. Κατά τον Ιπποκράτη, ο ασθενής πρέπει να πολεμά την αρρώστια με το σώμα του, το μυαλό του και την ψυχή του. ο Ιπποκράτης παραδέχεται επίσης και τη κληρονομικότητα της "κράσεως", αλλά πιστεύει ότι, είναι δυνατόν να μεταβάλλουμε, να βελτιώσουμε την κακή κράση που ενδεχομένως κληρονομήσαμε, με μια καλή δίαιτα κι ένα σωστό φυσικό τρόπο ζωής.
Μικρόβια και αντιβιοτικά
Αυτές τις απλές και λογικές θέσεις της Νεοϊπποκρατικής ιατρικής δεν μπορούσε να αντικρούσει κανένας, μέχρις ότου ανακαλύφθηκαν τα μικρόβια, κι αργότερα τα αντιβιοτικά. Οπότε, η καθιερωμένη επίσημη ιατρική επιστήμη επιτέθηκε με δριμύτητα εναντίον των Νεοϊπποκρατικών, λέγοντάς τους: "Τι είναι αυτά που μας λέγατε τόσον καιρό, ότι τα αίτια της αρρώστιας είναι εσωτερικά. Τι έχετε να πείτε τώρα για τα μικρόβια που έρχονται απ' έξω, τι έχετε να πείτε για τα αντιβιοτικά, που καταπολεμούν τόσο αποτελεσματικά τις αρρώστιες, που ρίχνουν τον πυρετό σ' όλα σχεδόν τα βαριά νοσήματα;" Οι Νεοϊπποκρατικοί στην αρχή βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, δεν εγκατέλειψαν όμως, ούτε προς στιγμή, τις απόψεις τους. Γνώριζαν, ότι ο χρόνος κυλάει με το μέρος τους, κι ότι πολύ γρήγορα θα τους δικαιώσει. Η ανακάλυψη των μικροβίων, θεωρήθηκε θρίαμβος. Οι ειδικοί επιστήμονες, παρατηρούν τα μικρόβια κάτω από τα μικροσκόπια, τα καλλιεργούν, τα εμβολιάζουν, κι αναπτύσσουν όποια αρρώστια θέλουν. Ανακαλύπτουν ουσίες που σκοτών τα μικρόβια (τα αντισηπτικά και αργότερα τα αντιβιοτικά). Βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας σχολής, κατά την οποία όλοι πιστεύουν ότι η αρρώστια θα εξαλειφθεί, κι ότι θα εξασφαλιστεί η πολυπόθητη υγεία και μακροζωία. Τα χρόνια περνούν, αλλά τα αναμενόμενα θαύματα δεν έρχονται. Η μικροβιολογία γίνεται τρανή επιστήμη, αλλά τα θεραπευτικά αποτελέσματα είναι πενιχρότατα. Τα αντισηπτικά, που θαυματούργησαν εκτός του οργανισμού, αδυνατούν να μας βοηθήσουν στον αγώνα που γίνεται εντός του οργανισμού, κατά των μικροβίων. Γιατί όλες αυτέ οι χημικές ουσίες είναι δηλητήρια που δεν έχουν την ικανότητα να ξεχωρίζουν τα μικρόβια που βλάπτουν, από τα χρήσιμα κύτταρα του οργανισμού, που πρέπει να σεβαστούν. Έτσι, σκοτώνουν τον άρρωστο πριν σκοτώσουν τα βλαβερά μικρόβια. Κι αυτή η ανακάλυψη των μικροβίων, πάνω στην οποία στήριξαν τις ελπίδες τους για αποτελεσματική θεραπεία των ασθενειών, αποδείχθηκε χίμαιρα. Γιατί αποδεικνύεται επιστημονικά, όλο και περισσότερο, ότι το ίδιο μικρόβιο προκαλεί περισσότερες της μίας ασθένειες αλλά και το αντίθετο: η ίδια νόσος, προκαλείται από περισσότερα από ένα μικρόβια. Αποδείχτηκε επίσης, ότι ίδιες με τα μικρόβια παθήσεις προκαλούνται και από διάφορες άλλες αιτίες όπως π.χ. τις ερεθιστικές: η υποδόρια ένεση τερεβινθελαίου, προκαλεί απόστημα. Διάφορα ξένα σώματα (κονιορτός, κοκκία άνθρακος, καπνός τσιγάρου κ.λπ) προκαλούν στον πνεύμονα παθολιγικές αλλοιώσεις, που δεν διαφέρουν καθόλου από τις αλλοιώσεις της φυματίωσης. Προσθέστε σε όλους αυτούς τους παράγοντες και το αδύνατο της ανακαλύψεως όλων των μικροβίων και θα καταλάβετε, ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, ούτε τόσο ρόδινα, όσο τα φαντάστηκαν στην αρχή οι Γαληνιστές. Τα προβλήματα έγιναν μεγαλύτερα κι αξεπέραστα για την κλασσική ιατρική, όταν αργότερα ανακαλύφτηκαν ο "μικροβιοφόροι" άνθρωποι 9φορείς). Δηλαδή, εκείνοι που έχουν μέσα τους μικρόβια, όχι μόνο φυματίωσης και πνευμονίας, αλλά και διφθερίτιδας, μηνιγγίτιδας, τύφου, δυσεντερίας και χολέρας ακόμη, χωρίς αν είναι άρρωστοι. 'άρα το μικρόβιο δεν αρκεί, αυτό και μόνο, να προξενήσει τη μόλυνση. Χρειάζεται και 'κάτι άλλο', κι αυτό το άλλο ανήκει στον οργανισμό, και ονομάζεται "προδιάθεση". Ανακαλύφθηκε επίσης ότι, ο οργανισμός μας διαθέτει έναν τέλειο στρατό, μία υπάκουη αστυνομία καθώς και ειδικά συνεργεία, εκπαιδευμένα για την άμυνα εναντίον των μικροβίων και για τη θεραπεία των λοιμώξεων που προκαλούν αυτά. Ακόμα εντοπίστηκαν τα "μικροβιοφάγα" λευκά αιμοσφαίρια, οι αντιτοξίνες, τα αντισώματα κ.λπ. τελευταία μάλιστα ανακαλύφθηκε, ότι μεταξύ των στοιχείων που συνθέτουν τον ανθρώπινο οργανισμό, υπάρχει ένα στοιχείο ου έχει την ιδιότητα να καταπολεμά τις μολύνσεις από τους ιούς. Στο στοιχείο αυτό, δόθηκε το όνομα "ιντερφερόν". Το στοιχείο αυτό, δεν έχει σχέση με τα ήδη γνωστά αντισώματα, ούτε με τα λευκά αιμοσφαίρια, που καταπολεμούν τους ιούς. Πρόκειται περί μιας βασικής ουσίας, η οποία υπάρχει εκ γενετής στο κύτταρο, που δεν έχει βεβαιωθεί επίσημα μέχρι σήμερα η ύπαρξή της, κα η οποία δρα αποτελεσματικά κατά των ιών. Το ιντερφερόν, είναι πολύ αποτελεσματικότερο από κάθε εμβόλιο, προσβάλλει τους ιούς που μπαίνουν στο σώμα, και σταματάει την ανάπτυξη και την επέκτασή τους. Επίσης ανακαλύφθηκε ότι, στην περίπτωση των καρδιακών νοσημάτων, ο πάσχων οργανισμός παράγει ουσίες καρδιοτονωτικές!!! Αλλά το μεγαλύτερο κτύπημα εναντίον της μικροβιακής θεωρίας το έδωσε η ανακάλυψη των βιταμινών, κι άλλων βασικών ουσιών τις οποίες καταστρέφει η υψηλή θερμοκρασία. Έτσι τώρα, δεν πρόκειται απλώς περί διαψεύσεως ελπίδων, αλλά περί τελειωτικών καταστροφών. Γιατί η αποστείρωση τροφών και ποτών, με την οποία ζήτησαν να μας προφυλάξουν από τα μικρόβια, οδήγησε στις αβιταμινώσεις, κι άλλες παθήσεις πολύ χειρότερες από τις μολύνσεις. Η Νεοϊπποκρατική ιατρική πιστεύει για τα μικρόβια τα εξής: τα μικρόβια βρίσκονται παντού και ότι και να κάνουμε δεν είναι δυνατόν να τα απομονώσουμε. Για να καλλιεργηθούν, να αναπτυχθούν και να βλάψουν, όμως, τον άνθρωπο, πρέπει να βρουν το κατάλληλο παθογενές περιβάλλον. Για το ρόλο που παίζει το περιβάλλον, (η ποιότητα του αίματος), στην ανάπτυξη των παθογόνων μικροβίων, ειδικοί ερευνητές - επιστήμονες έκαναν το εξής πείραμα: Πήραν έναν κολοβάκιλο (αβλαβή μικροοργανισμό),που υπάρχει στο παχύ έντερο κάθε ανθρώπου και τον διατήρησαν σε ένα υγρό. Το υγρό αυτό, άρχισαν βαθμιαίως να το κάνουν πιο τοξικό και πιο δηλητηριώδες. Κατάπληκτοι παρατήρησαν κάτι, που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε μετάλλαξη. Το αβλαβές αυτό μικρόβιο (κολοβάκιλος) μεταβλήθηκε σταδιακά σε βλαβερό μικρόβιο της πνευμονίας, του τύφου, της διφθερίτιδας κ.λπ. Κατόπιν έκαναν το ίδιο πείραμα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Άρχισαν να κάνουν το υγρό βαθμιαίως λιγότερο τοξικό, λιγότερο δηλητηριώδες και πάλι κατάπληκτοι παρατήρησαν την ίδια βαθμιαία μεταλλαγή. Από μικρόβιο της διφθερίτιδας, μετεβλήθη σε μικρόβιο του τύφου και από μικρόβιο του τύφου σε μικρόβιο της πνευμονίας, για να καταλήξει και πάλι στην αρχική του μορφή, του αβλαβούς κολοβάκιλου. Το πείραμα αυτό, που δημοσιεύθηκε στην Αμερικανική Ιατρική εφημερίδα "JOURNAL OF FRANK LEEN INSTITUTE", και απέδειξε, ότι οι κίνδυνοι για την υγεία δεν προέρχονται από τα ίδια τα μικρόβια, αλλά από το περιβάλλον που τα φιλοξενεί. Δηλαδή από τις τοξίνες και τα δηλητήρια που υπάρχουν στο αίμα και τα υγρά των ιστών του σώματος. Επομένως, η επιλογή της υγείας ή της αρρώστιας, είναι δική μας προσωπική υπόθεση και εξαρτάται από την ποιότητα του αίματός μας, δηλαδή, από τη διατροφή και την εν γένει διαβίωσή μας. Τα μικρόβια μοιάζουν με τις μύγες και τα μυρμήγκια. Συγκεντρώνονται εκεί, όπου υπάρχει εστία μόλυνσης, τροφή για να τραφούν. Όσο κι αν τα σκοτώνουμε, ποτέ δεν πρόκειται να απαλλαγούμε από αυτά, γιατί συνεχώς θα έρχονται καινούρια. Ενώ αν απομακρύνουμε την εστία μόλυνσης, το πρόβλημα λύνεται. Έτσι, όπως τα μυρμήγκια κι οι μύγες θα εξαφανιστούν, γιατί δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης, το ίδιο θα συμβεί… και με τα μικρόβια, που αναπτύσσονται στο σώμα μας. Η Νεοϊπποκρατική ιατρική πιστεύει ότι, ευδοκίμηση του μικροβίου μέσα στο σώμα μας σημαίνει προειδοποίηση, ότι ο οργανισμός μας δεν δέχεται πλέον χωρίς κίνδυνο μεγαλύτερη παραβίαση των φυσικών όρων ζωής κι ότι είναι καιρός να αρχίσουμε το εξυγιαντικό έργο του καθαρισμού. Παραδέχεται μάλιστα, ότι τα μικρόβια χρησιμεύουν τρόπον τινά, σαν προσάναμμα στην προσπάθεια του οργανισμού για την εξυγίανσή του, που γίνεται με τον πυρετό και με άλλα συμπτώματα της αρρώστιας. Όσο μεγαλύτερος είναι ο πυρετός και εντονότερα όλα τα άλλα συμπτώματα, τόσο μεγαλύτερη είναι κι η ανάγκη του αυτοκαθαρισμού. Ο γιατρός, που θα αγνοήσει την αλήθεια αυτή και θα θελήσει να επέμβει, και είναι σαν να κλείνει τη βαλβίδα ασφαλείας του λέβητα, με αποτέλεσμα η προσπάθεια αυτοκαθαρισμού κι εξυγιάνσεως που αναστάλθηκε, να ξεσπάσει σε λίγο με άλλη μορφή και μάλιστα πολύ βαρύτερη, γιατί εκτός των άλλων τοξινών ο οργανισμός θα πρέπει να αποβάλει και τα δηλητήρια που δέχτηκε από τα φάρμακα. Έτσι μόνο μπορεί να εξηγηθεί η μεγάλη εξάπλωση που παρουσιάζουν οι χρόνιες εκφυλιστικές αρρώστιες (καρκίνος, καρδιοπάθειες, ρευματοαρθριτικά, έλκος στομάχου κ.λπ. κ.λπ). Όσον αφορά τα αντιβιοτικά, τελικά αποδείχθηκε ότι η προσφορά τους στην καταπολέμηση των ασθενειών είναι αρνητική. Η αποτυχία τους πρωτοφανερώθηκε από το λεγόμενο "εθισμό" των μικροβίων στα αντιβιοτικά φάρμακα. ΄Ετσι τα φάρμακα αυτά έχασαν σιγά-σιγά, τις υποτιθέμενες θεραπευτικές ιδιότητές τους με αποτέλεσμα να εμφανιστούν και πάλι τα αφροδίσια νοσήματα, η φυματίωση και άλλες αρρώστιες. Από πειράματα που έγιναν αποδείχθηκε, ότι τα αντιβιοτικά αυξάνουν κι εντείνουν τη διάδοση μολυσματικών νόσων, είτε με τη δημιουργία νέων μικροβίων που αντέχουν περισσότερο, είτε με την εξόντωση άλλων ωφέλιμων κυττάρων. Δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει ότι, τα αντιβιοτικά μειώνουν την άμυνα του οργανισμού, γεγονός που είναι δυνατόν να μεταβάλει, και τα σαπρόφυτα αυτά τα αβλαβή μικρόβια που υπάρχουν σε κάθε οργανισμό, σε παθογόνα. Διάσημοι γιατροί βεβαιώνουν ότι, από τη χρήση των αντιβιοτικών είναι δυνατόν να δημιουργηθούν νέα είδη μικροβίων, που θα είναι ικανά να κατανικήσουν κάθε ανθρώπινη θεραπευτική προσπάθεια. Μια επιτροπή του βρετανικού Υπουργείου Υγιεινής, δημοσίευσε έκθεση εναντίον της χρήσεων των αντιβιοτικών, στην οποία βεβαιώνει ότι: Τα παθογόνα μικρόβια, και ιδιαίτερα ο στρεπτόκοκκος (που είναι αιτία πολλών νοσημάτων ), όταν εθιστούν στα αντιβιοτικά, όχι μόνο δεν καταστρέφονται, αλλά αντίθετα ενισχύονται. Τονίζουν επίσης, ότι η πείρα απέδειξε, ότι τα αντιβιοτικά προκαλούν ένα πλήθος παρενέργειες, και ευθύνονται για τη δημιουργία πολλών φαρμακογενών ασθενειών. Η ιατρική από την οποία περιμένει ο κόσμος να βρει τη γιατρειά του, αγνοώντας όλες τις καταστροφές που προκαλούν τα αντιβιοτικά, εξακολουθεί να χορηγεί τόνος από δαύτα. Βλέπει τις παρενέργειες και για να τις αντιμετωπίσει χορηγεί άλλα φάρμακα, άλλα σχήματα χημειοθεραπείας, άλλα φοβερά δηλητήρια, δημιουργώντας έτσι ένα φαύλο κύκλο. Τελικά ο άρρωστος δεν πεθαίνει από την αρχική αρρώστια, αλλά από τις αρρώστιες που δημιούργησαν τα διάφορα φοβερά σχήματα της χημειοθεραπείας και της αντιβίωσης (Αντιβίωση = κατά της ζωής).
Ανακεφαλαίωση των διαφορών μεταξύ της εφαρμοσμένης και της Νεοϊπποκρατικής Ιατρικής
Η ιατρική που εφαρμόζεται σήμερα, μεταθέτει την ευθύνη της υγείας σε εξωτερικούς παράγοντες, σε τυχαία γεγονότα, στα μικρόβια. Η Νεοϊπποκρατική ιατρική, μεταθέτει την ευθύνη στο ίδιο το άτομο. Πιστεύει ότι, η διατήρηση και η ανάκτηση της υγείας, εξαρτάται από εμάς τους ίδιους. Την υγεία μας κανένας δεν μπορεί να μας την προσφέρει. Η υγεία κατά κανένα, κατακτείται με τον υγιεινό τρόπο ζωής, δεν δωρίζεται από πουθενά. Η διαφορά αυτή των αντιλήψεων των δύο σχολών, έχει σαν αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν διαφορετικά και την πρόληψη και την θεραπεία της αρρώστιας. Σύμφωνα με τις απόψεις της καθιερωμένης ιατρικής, η προληπτική ιατρική περιθωριοποιείται και περιορίζεται μόνο στα εμβόλια και τους ορούς. Τι να κάνουμε για να προλάβουμε τις αρρώστιες, τη στιγμή που δεν εξαρτώνται από εμάς; Η καθιερωμένη ιατρική δεν ενδιαφέρεται να προλάβει τις αρρώστιες ακόμη κι αυτές για τις οποίες αντιλαμβάνεται πως έχει κάποια ευθύνη το άτομο. Για να αρρωστήσει και τους υγιείς και να τους κάνει όλους πελάτες της, τους συμβουλεύει: "Ζήστε όπως θέλετε, αναπνεύστε οτιδήποτε, φάτε, πιείτε όσο θέλετε κι ότι θέλετε, κάντε όσες σεξουαλικές κι άλλες καταχρήσεις μπορείτε, ζήστε όπως σας αρέσει. Όσο για την υγεία σας, μη νοιάζεστε και πολύ, εδώ είμαι εγώ να σας "περιποιηθώ". Μια γεύση για την περιποίηση που μας προσφέρει μπορούμε να πάρουμε αν επισκεφτούμε ένα "σύγχρονο" νοσοκομείο-θανατοκομείο. Αντίθετα, η Νεοϊπποκρατική ιατρική κάνει τα πάντα, για να προλάβει τις αρρώστιες, γιατί πιστεύει ότι ένα γραμμάριο πρόληψη ισοδυναμεί με ένα τόνο θεραπείας. Για την εξασφάλιση της υγείας, μας δίνει λεπτομερειακές οδηγίες: Πώς να αναπνέουμε, τι να τρώμε και γενικότερα, πώς να ικανοποιούμε σωστά και φυσιολογικά, τις βασικές ανάγκες της ζωής ώστε να προλάβουμε τις αρρώστιες. Ερχόμαστε τώρα στη θεραπεία των ασθενειών. Το θεραπευτικό μέρος είναι και το κύριο έργο της σημερινής ιατρικής. Φυσική συνέπεια είναι. Εφόσον δεν ασχολείται με την πρόληψη, να ασχολείται με τη θεραπεία. Ας δούμε τι τρόπους χρησιμοποιεί η καθιερωμένη ιατρική "για να μας κάνει καλά". Είναι λυπηρή η διαπίστωση ότι, τα μόνο μέσα που διαθέτει είναι τα χάπια, οι ενέσεις κι οι ακτινοβολίες με ραδιενέργεια. Σχετικά με τον εύκολο τρόπο που έχουν βρει οι γιατροί να ξεφορτώνονται τους ασθενείς, γράφοντάς τους μια συνταγή με φάρμακα, ρωτάμε: "Όταν ένας άνθρωπος έχει πονοκεφάλους κι αϋπνίες επειδή καπνίζει και κοιμάται με κλειστά παράθυρα, ποιό φάρμακο θα μπορέσει να τον θεραπεύσει;" Το μόνο φάρμακο που ενδείκνυται στην περίπτωση αυτή, είναι η διακοπή του καπνίσματος κι ο καθαρός αέρας, δηλαδή, η απομάκρυνση της αιτίας, η οποία δημιουργεί την αρρώστια. Γιατί λοιπόν, φορτώνουν τον άρρωστο με ένα σωρό υπνωτικά χάπια; Με τα υπνωτικά χάπια ο ασθενής, αναγκάζει τον οργανισμό με τη βία να κοιμηθεί. Έτσι , αρρωσταίνει διπλά, γίνεται δηλαδή και ναρκομανής, αποκτάει μία άλλη αρρώστια πολύ πιο σοβαρή κι επικίνδυνη από την αρχική. Ναρκωτικά με όλες τις αρνητικές συνέπειες, δεν είναι μόνο το χασίς, η ηρωίνη κ.λπ., αλλά και τα υπνωτικά χάπια, με τη διαφορά ότι τα μεν απαγορεύονται, τα δε επιτρέπονται. Τι βοήθεια μπορεί να προσφέρει ένα οποιοδήποτε φάρμακο σε έναν άνθρωπο, που σμπαραλιάζει το νευρικό του σύστημα καθημερινά με σεξουαλικές καταχρήσεις, οινοπνευματώδη ποτά κ.λπ. Η μόνη δύναμη που μπορεί να τον σώσει, είναι η διακοπή των σεξουαλικών καταχρήσεων και των ποτών. Τα φάρμακα, εφόσον συνεχίζονται οι καταχρήσεις, δεν μειώνουν το κακό, αλλά το αυξάνουν. Η σημερινή ιατρική όμως, δεν ασχολείται με τις αιτίες. Η εργασία αυτή, απαιτεί πολύ χρόνο, κι είναι αντίθετη με τις συνήθειες του αρρώστου. Η κλασσική Ιατρική έχει αποκτήσει ειδικότητα, στην καταπολέμηση των συμπτωμάτων. Σε όλες τις περιπτώσεις χορηγεί φάρμακα, καταπνίγοντας έτσι, όλες τις προειδοποιήσεις της φύσης για την ανάγκή επιστροφής σε έναν ομαλό και φυσιολογικό τρόπο ζωής. Η Νεοϊπποκρατική ιατρική σπάνια θα ασχολείται με την θεραπεία, γιατί παίρνει δρακόντεια μέτρα για να προλάβει τις αρρώστιες. Αν της ξεφύγει κανένας κι αρρωστήσει, πάλι θα τον βοηθήσει να ξαναγίνει σύντομα καλά, εντοπίζοντας και απομακρύνοντας τις αιτίες που δημιούργησαν το πρόβλημα. Τα μέσα, που χρησιμοποιεί είναι: ο καθαρός αέρας, ο ήλιος, η κίνηση, η κατάλληλη τροφή, η εσωτερική κάθαρση με νηστεία, οι υποκλυσμοί, η ξεκούραση, η ψυχική τόνωση κ.λπ. Αρρωσταίνουμε, επειδή παραμελούμε την αξία αυτών των απλών σωτήριων μέσων. Οι φυσικές δυνάμεις: Αέρας, Νερό, Ήλιος, Τροφή κ.λπ., που μας φέρνουν στη Ζωή, αυτές οι ίδιες δυνάμεις μπορούν να μας βοηθήσουν, να διατηρήσουμε και να ξαναβρούμε την υγεία μας. Η Νεοϊπποκρατική ιατρική γνωρίζει πως να ενισχύει τον οργανισμό, ώστε να τα βγάζει πέρα παλικαρίσια. Δεν καταπολεμεί τα συμπτώματα, αλλά βοηθάει την άμυνα του οργανισμού και έτσι η υγεία αποκαθίσταται σε αυτόν. Η κλασσική ιατρική, ισχυρίζεται ότι με τα φάρμακα που χρησιμοποιεί θεραπεύει εν μέρει, τις περισσότερες αρρώστιες. Υπόσχεται δε στους ασθένειες ότι θα φροντίσει στο εγγύς μέλλον να ανακαλύψει ένα καλύτερο φάρμακο, που θα θεραπεύσει ολοκληρωτικά την πάθησή τους. Η υπόσχεση αυτή ανανεώνεται καθημερινά, χωρίς να πραγματοποιείται επί χιλιάδες χρόνια. Οι φαρμακοβιομήχανοι ξεφουρνίζουν συνεχώς καινούργια φάρμακα, τα οποία διαφημίζουν ως θαυματουργά, για να αποδειχθεί αργότερα ότι πρόκειται για λάθος, ή για απάτη (θυμηθείτε τη θαλιδομίδη, το μεξαφόρμ). Η πίστη ότι επίκειται η ανακάλυψη ενός μαγικού "πανθεραπευτικού φαρμάκου", καλλιεργείται συστηματικά από την επίσημη ιατρική. Έτσι, παραπλανιέται ο άρρωστος και δεν φροντίζει να απομακρύνει τις πραγματικές αιτίες της αρρώστιας, που είναι τα λάθη του, για να σωθεί. Όλοι μας θα θυμόμαστε ακόμα το "νερό του Καματερού". Έτρεχε ο κόσμος κατά χιλιάδες, να το προμηθευτεί, για να βρει γιατρειά. Δε φταίει όμως ο κόσμος γι' αυτό. Άλλοι καλλιεργούν αυτού του είδους την πίστη. Και η ιατρική την ίδια δουλειά κάνει, με τη διαφορά ότι, τα δικά της γιατροσόφια δεν είναι τόσο ακίνδυνα, όσο ήταν το νερό του Καματερού.
Ιπποκράτης
Ισχυρός υγιείς οργανισμός που προλαβαίνει τις ασθένειες και δεν υπόκειται την φθορά τους.
(ως γνωστό, είναι σημαντικό να προλαβαίνουμε τις ασθένειες γιατί αυτές επιταχύνουν την διαδικασία της γήρανσης).
Αποσκοπεί έτσι, το άτομο να μην νοσεί ώστε να επεκτείνει το όριο της ζωής του με φυσικό τρόπο, να μεταφέρει γενετικά στις επόμενες γενιές του υγεία και μακροζωία.
Ιπποκράτης
Γαληνός
Κάνε ότι θέλεις, ζήσε όπως θέλεις και όταν αρρωστήσεις έλα σ’ εμένα να σε θεραπεύσω.
(αυδτό κατ’ επέκταση εκτός από την φθορά του οργανισμού και την πρόωρη γήρανση λόγο των ασθενειών, δημιουργεί από την άλλη μια ολόκληρη οικονομική βιομηχανία που έχει συμφέροντα στο να υπάρχουν και να εξελίσσονται οι ασθένειες, να αυξάνονται και να πληθύνονται.
Είναι λογικό αποτέλεσμα να οδηγηθούμε έτσι στο.:
Η βιομηχανία τροφίμων να λειτουργεί θετικά για τις φαρμακοβιομηχανίες και αρνητικά για τον κόσμο. Την κατάσταση αυτή έρχεται να ευνοήσει ο σκοταδισμός και η παραπληροφόρηση, μέσα από τον ποταμό της πληροφορίας ή οποία στο μεγαλύτερο μέρος της κινείται από οικονομικά συμφέροντα.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Υγεία παντοτινά νιάτα"
ΑΙΤΙΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ
ΦΥΣΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΦΥΣΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Θέσεις και διαφορές μεταξύ Νεοϊπποκρατικής και εφαρμοσμένης Ιατρικής
Εκτός από τη γνώση Ιατρική που εφαρμόζεται σήμερα και η οποία ασχολείται μόνο με τις αρρώστιες, υπάρχει και μία άλλη διαφορετική άγνωστη Ιατρική, η Νεοϊπποκρατική Ιατρική, που ασχολείται με την υγεία. Στο κεφάλαιο αυτό κάνουμε μια συγκριτική μελέτη των δύο αυτών σχολών Ιατρικής. Για να γίνουν περισσότερο κατανοητές οι θέσεις και οι διαφορές, μεταξύ της εφαρμοσμένης και την Νεοϊποποκρατικής ιατρικής, θα κάνουμε μια μικρή αναδρομή στην ιστορία της ιατρικής. Το ενδιαφέρον του ανθρώπου για την υγεία του, χάνεται στα βάθη των αιώνων. Στα πολύ παλιά χρόνια, η ιατρική ήταν αποκλειστικό προνόμιο των ιερέων-ιατρών. Οι ιατρικές γνώσεις κρατούνται μυστικές και μεταδίδονταν από πατέρα σε γιο, οι δε θεραπείες πραγματοποιούνταν στους ναούς. Η κατάσταση αυτή διαιωνιζόταν, ώσπου εμφανίστηκε στο προσκήνιο ο Ιπποκράτης, ο οποίος κατάφερε να εισχωρήσει στο εσωτερικό των ναών, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Αιγύπτου, των Ινδιών και άλλων χωρών και να μάθει από τους ιερείς όλα τα μυστικά και τις ιατρικές γνώσεις της εποχής εκείνης. Μετά από την πλήρη αυτή ενημέρωση που είχε και μετά από δικές του έρευνες και πειραματισμούς, αποφάσισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του, στους συνανθρώπου του. Ο Ιπποκράτης ήταν ένας μεγάλος ΄άνθρωπος, αλλά κι ένας μεγάλος επαναστάτης της εποχής του. Η πρώτη του επαναστατική πράξη ήταν, να καταγράψει και να γνωστοποιήσει στο κοινό όλες τις υπάρχουσες γνώσεις και μεθόδους θεραπείας, ώστε να μπορεί ο κάθε άρρωστος να αυτοθεραπεύεται και να μην έχει ανάγκη τους ιερείς-γιατρούς. Η σπουδαιότερη όμως επιδίωξη του Ιπποκράτη, ήταν, η διάδοση και η εφαρμογή στην πράξη της προληπτικής ιατρικής. Ήθελε δηλαδή, να διδάξει στον κόσμο την υγιεινή, τη σωστή διαβίωση, ώστε να μην αρρωσταίνει και να μην χρειάζεται καθόλου ιατρικές φροντίδες. Η δεύτερη επαναστατική πράξη του , ήταν η ίδρυση ιδιωτικής, ιατρικής σχολής στην Κω, όπου μπορούσε οποιοσδήποτε να αποκτήσει ιατρικές γνώσεις. Έτσι, έθεσε τέρμα στο αποκλειστικό προνόμιο των ιερέων, να ασκούν το επάγγελμα του γιατρού. Με αυτές τις πράξεις του και, γενικά, με όλο το έργο του ο Ιπποκράτης έφερε το τέλος στην εποχή της αρχαιότητας, κι ΄άνοιξε μια νέα εποχή για την ιατρική. Δίκαια λοιπόν θεωρείται ο "πατέρας της Ιατρικής". Ενώ ο Ιπποκράτης την εποχή εκείνη, προσπαθούσε να μάθει τους ανθρώπους πώς να ζουν, ώστε να μην αρρωσταίνουν, βάζοντας έτσι τα θεμέλια της σύγχρονης ιατρικής, μια κάστα ιερέων-γιατρών με έδρα την Κνίδο, στράφηκε εναντίον του. επικεφαλής των γιατρών αυτών, τέθηκε αργότερα ο Γαληνός. Έτσι δημιουργήθηκαν δύο ιατρικές σχολές: του Ιπποκράτη και του Γαληνού. Οι διαφορές μεταξύ των δύο σχολών, αν και πέρασαν 2.50 χρόνια από τότε, εξακολουθούν να υφίστανται μέχρι σήμερα και μάλιστα σε πιο έντονη μορφή από τότε. Τη σχολή του Ιπποκράτη εκπροσωπεί σήμερα η σχεδόν άγνωστη στους πολλούς Νεοϊπποκρατική Ιατρική, τη δε σχολή το Γαληνού, η επίσημα αναγνωρισμένη ιατρική "επιστήμη", με τους εκατομμύρια γιατρούς, τα αμέτρητα νοσοκομεία, κι όλο τον κόσμο σχεδόν άρρωστο! Ας δούμε τώρα περιληπτικά, ποιες είναι οι κυριότερες διαφορές όπως μας τις περιγράφει η γιατρός Άννα Κατσίγρα, πρωτοπόρος της Νεοϊπποκρατικής ιατρικής στην Ελλάδα, στο βιβλίο της "Φυσιοθεραπεία-επιστροφή στον Ιπποκράτη'. Η σπουδαιότερη διαφορά, βρίσκεται στην αναζήτηση της αιτίας των ασθενειών, κι είναι το πιο κρίσιμο σημείο του όλου θέματος. Η σχολή του Γαληνού, πιστεύει ότι οι αρρώστιες προκαλούνται από εξωτερικές αιτίες όπως είναι: η θερμότητα, το ψύχος, η υγρασία κ.λπ. Στα αίτια αυτά, η σύγχρονη ιατρική πρόσθεσε και τα μικρόβια. Σύμφωνα με τις απόψεις της σχολής αυτής, η αρρώστια είναι ένα τυχαίο αποτέλεσμα που προξενεί μια εξωτερική αιτία. Ο οργανισμός δεν ευθύνεται καθόλου γι' αυτή. Ο γιατρός προσπαθεί να εμποδίσει την εκδήλωση της ασθένειας, εξακριβώνοντας τα εξωτερικά αίτια. Ο γιατρός οφείλει να θεραπεύει τα συμπτώματα. Ο οργανισμός είναι πεδίο μάχης, μεταξύ μιας παθογόνου εξωτερικής αιτίας και των θεραπευτικών μεθόδων του γιατρού κ.λπ. κ.λπ. Αντίθετα ο Ιπποκράτης, αποδίδει την αρρώστια όχι σε τυχαία εξωτερικά αίτια, αλλά σε εσωτερικά αίτια, που προϋπήρχαν της αρρώστιας, εξαιτίας των οποίων αυτή παρουσιάζεται. Τα δε συμπτώματα (πυρετός, σπυριά, εμετός, διάρροια κ.λπ), τα θεωρεί ως μέσα θεραπευτικά και ο γιατρός πρέπει να είναι ο συμπαραστάτης της φύσης. Κατά τον Ιπποκράτη, αιτία της αρρώστιας είναι: Η πριν από την ασθένεια νοσηρή κατάσταση του οργανισμού, που οφείλεται στην ανθυγιεινή ζωή και ιδίως στην ανθυγιεινή διατροφή, και που συνδέεται άρρηκτα με τη ζωή του αρρώστου, πριν αρρωστήσει. Και η γιατρός Α. Κατσίγρα, βασιζόμενη στις θεωρητικές και πρακτικές υποδείξεις του πατέρα της Ιατρικής, Ιπποκράτη, καταλήγει στα εξής συμπεράσματα: όλες οι απεκκρίσεις (πυώδη πτύελα στις πνευμονικές αρρώστιες, αιμορραγίες από τα διάφορα όργανα, συγκέντρωση πύου σε αποστήματα κ.λπ), είναι τα μέσα άμυνας του οργανισμού. Με αυτά αγωνίζεται να απομακρύνει τα δηλητήρια, που προϋπήρχαν πριν εμφανιστεί η αρρώστια και γίνονται αίτια της εμφανίσεων των συμπτωμάτων της αρρώστιας, με σκοπό ν α θεραπευτεί και να απαλλαγεί από αυτά τα δηλητήρια. Τα δηλητήρια αυτά, δεν αναπτύσσονται κατά την πορεία και εξαιτίας αυτής της ίδιας της αρρώστιας, όπως ισχυρίζεται η σημερινή επίσημη Ιατρική. Το να κλείσεις επομένως ένα έλκος που πυορροεί, πριν εξυγιάνεις τον οργανισμό, είναι σαν να αυξάνεις μέσα στο σώμα το νοσηρό υγρό, που εξέρχεται από το έλκος. Αναφέραμε ότι τα συμπτώματα δεν συνιστούν ασθένεια, αλλά είναι τα μέσα άμυνας του οργανισμού. Για να γίνει αντιληπτή αυτή η αλήθεια, θα σας δώσουμε ορισμένα παραδείγματα. Όταν κάποιος υποστεί δηλητηρίαση, επέρχονται εμετοί και διάρροια. Με τα συμπτώματα αυτά, ο αμυνόμενος οργανισμός προσπαθεί, να απομακρύνει το δηλητήριο. Την προσπάθεια αυτή πρέπει να την υποστηρίξουν κι όχι να την καταπνίξουμε. Στην πνευμονία, κύρια συμπτώματα είναι ο βήχας κι ο πυρετός. Με το βήχα ο οργανισμός προσπαθεί να απομακρύνει τη βλέννη που έχει δημιουργήσει η αρρώστια, γιατί αν μείνει μέσα στον πνεύμονα θα επιφέρει ασφυξία και θάνατο. Δηλαδή, το σύμπτωμα βήχας δεν είναι η ίδια η ασθένεια, αλλά ένα από τα μέσα που μεταχειρίζεται η φύση για να μας σώσει. Τον πυρετό δεν πρέπει να τον καταστέλλουμε, αλλά να τον ενισχύουμε. Η λεγόμενη πυρετοθεραπεία κατακτά ολοένα και περισσότερο έδαφος. Όπως είναι γνωστό, με τεχνητό πυρετό θεραπεύονται πολλές μολυσματικές αρρώστιες. Από εργαστηριακές έρευνες που έγιναν, αποδείχτηκε ότι στις φυσαλλίδες του εξανθήματος "κνίδωσις" (οτικάρια), ανεβρέθηκε ουρικό οξύ. Το εξάνθημα αυτό παρουσιάζεται σε μερικούς όταν φάνε αβγό, αστακό, ή άλλες βλαβερές τροφές που περιέχουν πολύ ουρικό οξύ. Είναι ένα μέσον, που χρησιμοποιεί η φυσική άμυνα του οργανισμού τους, για να απομακρύνει το ουρικό οξύ. Τα περισσότερα εξανθήματα και οι διάφορες δερματικές παθήσεις, είναι μέσα με τα οποία ο οργανισμός αποβάλλει τα διάφορα δηλητήρια. Η ασθένεια που ονομάζεται ποδάγρα, δεν είναι παρά η κατά διαστήματα εκκένωση, από το μεγάλο δάχτυλο, μιας ποσότητας ουρικών αλάτων. Είναι δηλαδή ένα είδος ανακούφισης του παραφορτωμένου με δηλητήρια οργανισμού. Επίσης, έναν άλλο τρόπου που χρησιμοποιεί ο οργανισμός μας για να καθαρίσει το αίμα από τα διάφορα βλαβερά άλατα, είναι η εναπόθεση αυτών στις αρθρώσεις του σώματος, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται οι ρευματοαρθριτικες και άλλες αρρώστιες. Στην περίπτωση αυτή, η άμυνα του οργανισμού μας, του οποίου εχθροί είμαστε εμείς οι ίδιοι, με την κακοφαγία μας και την κακοζωία μας, είναι σαν να μας λέει: "Καλύτερα να δυσκολεύεστε στις κινήσεις σας και να πονάτε λίγο ή πολύ, παρά να κυκλοφορούν στο αίμα σας δηλητηριώδη άλατα και να δηλητηριάζουν πολύτιμα όργανα. Πάντως δεν φταίω εγώ, αν μεταχειρίζομαι τόσο άγρια μέσα θεραπείας. Τι θέλετε να κάνω; Τα δηλητήρια φταίνε που ρίχνετε μέσα σας. Άλλος τρόπος να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα αυτά δεν υπάρχει, καλύτερα χωρίς πόδια και χέρια, παρά χωρίς ζωή". Η φυσική άμυνα του οργανισμού, αποβλέπει στο να παρατείνει όσο το δυνατόν περισσότερο και με κάθε θυσία τη ζωή. Κι αγωνίζεται για το σκοπό αυτό, με πολλούς εχθρικούς παράγοντες, τους οποίους δημιουργεί ο ψευτοπολιτισμός που ζούμε. Αν απέτυχε η σύγχρονη ιατρική, πα' όλες τις καταπληκτικές της προόδους και βρέθηκε σε αδιέξοδο, οφείλεται στο ότι δεν έλαβε υπόψη της τις βασικές αρχές της Οικολογικής Ιατρικής του Ιπποκράτη, η οποία στηρίζεται στης εξής θεμελιώδη αρχή: οι αιτίες των ασθενειών προέρχονται από το εσωτερικό του οργανισμού μας, από μέσα μας. Τα δε συμπτώματα των ασθενειών είναι τα μέσα θεραπείας, η άμυνα του οργανισμού. Επιδιώκοντας να εξουδετερώσουμε τα συμπτώματα με τα φάρμακα, εμποδίζουμε το ιαματικό έργο της φύσης. Έτσι οι αρρώστιες, όχι μόνο δεν θεραπεύονται αλλά διαιωνίζονται και το χειρότερο: οι απλές ευκολοθεράπευτες αρρώστιες, μεταβάλλονται σε ανίατες. Η ιατρική της υγείας επομένως, πρέπει να είναι η τέχνη που μιμείται, που βοηθάει τις θεραπευτικές μεθόδους της φύσης. Εφόσον η αρρώστια είναι μια διαδικασία απαραίτητη για τη θεραπεία, όχι μόνο δεν πρέπει να εμποδίζουμε την εκδήλωσή της, αλλά οφείλουμε να την ενισχύουμε. Διότι, αν θελήσουμε να εμποδίσουμε την εκδήλωση της ασθένειας σε ένα σημείο, θα χτυπήσει σε ένα άλλο. Τα συμπτώματα της ασθένειας κατά τον Ιπποκράτη, είναι τα μέσα άμυνας του οργανισμού, γι' αυτό, προσπαθεί να τα βοηθήσει και όχι να τα καταπνίξει. Ο γιατρός οφείλει να μην καταπολεμά τα συμπτώματα, αλλά να είναι ο συμπαραστάτης του άρρωστου οργανισμού, στον αγώνα που καταβάλλει για τη θεραπεία του.
Η αρρώστια είναι τοπική ή γενική;
Μια άλλη βασική διαφορά μεταξύ της Ιατρικής του Γαληνού και της Νεοϊπποκρατικής ιατρικής είναι:
Η έκταση των ασθενειών.
Αν η αρρώστια είναι τοπική ή όχι, δηλαδή αν περιορίζεται σε ένα σημείο, σε ένα όργανο ή εκτείνεται σε όλο τον οργανισμό. Η σχολή του Γαληνού, καθώς κι η σύγχρονη επίσημη ιατρική, που ακολουθεί το Γαληνό, πιστεύει ότι κάθε ασθένεια προκαλείται από μια χαρακτηριστική τοπική βλάβη, η οποία δεν έχει σχέση με το σύνολο του οργανισμού και την οποία, ο γιατρός οφείλει να θεραπεύσει, για να αποκατασταθεί η υγεία του ασθενούς. Έτσι δικαιολογούνται οι άπειρες ειδικότητες που υπάρχουν σήμερα στο ιατρικό επάγγελμα. Αντίθετα, ο Ιπποκράτης και η Νεοϊπποκρατική ιατρική, πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν τοπικά νοσήματα, αλλά αντίθετα στο κάθε νόσημα συμπάσχει όλος ο οργανισμός, και, αφού είναι στενή η αλληλεξάρτηση όλων των οργάνων μεταξύ τους. Ο Ιπποκράτης λέγει κατά λέει τα εξής: "Εμοί δοκεί αρχή μέν ουδεμία είναι του σώματος, αλλά πάντα αρχή και πάντα τελευτή. Κύκλου γαρ γραφέντος αρχή ούκ ευρέθη". Δηλαδή, όλα τα μέλη του σώματος αποτελούν κύκλο. Κάθε σημείο, κάθε όργανο του σώματος είναι κέντρο, αρχή και το τέλος του συνόλου. Ο Ιπποκράτης, ήταν αδύνατο να δεχτεί τις τοπικές, επί μέρους αρρώστιες και να καταφύγει σε τοπικές θεραπείες, διότι πίστευε, ότι αιτία των ασθενειών είναι η παραβίαση των φυσικών νόμων της υγιεινής ζωής, που οδηγεί σε αλλοιώσεις της χημικής σύνθεση των χυμών και του αίματος το οργανισμού. Έτσι ο μόνος τρόπος για να βρει ο άρρωστος την υγεία του, είναι να επανορθώσει τα σφάλματά του, επιστρέφοντας στην υγιεινή Ζωή. Λέγει ακόμη, ότι και μια αρρώστια που μπορεί να εντοπισθεί σε ένα σημείο, είναι γενική και αφορά όλο το σώμα. Στο περίφημο βιβλίο του "Αρχαία Ιατρική", γράφει: "Η ριζική αιτία των ασθενειών είναι η μεταβολή, που επέφερε ο άνθρωπος στη διατροφή του" γι' αυτό τοποθετεί πάνω απ' όλα, τη θεραπευτική δίαιτα. Επίσης ο Ιπποκράτης δεν χάνει ευκαιρία να τονίσει, τη σοβαρότατη επίδραση που έχει στην υγεία ο ψυχολογικός παράγων, δηλαδή το ηθικό μέρος της ασθένειας. Αν ο άρρωστος απογοητευθεί, γράφει, μπορεί να χάσει ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Ο καλός γιατρός πρέπει να μεταχειρίζεται όλα τα μέσα, για να απομακρύνει την απαισιοδοξία, το φόβο κα τη στενοχώρια από τον ασθενή. Ως καλύτερο παράγοντα υγείας και θεραπείας, τοποθετεί την ψυχική ισορροπία, την αισιοδοξία και τη χαρά. Γιατί πιστεύει ότι, όλα αυτά φέρνουν μια ευνοϊκή μεταβολή στην αναπνοή, στη θερμοκρασία και στην ποιότητα του αίματος. Κατά τον Ιπποκράτη, ο ασθενής πρέπει να πολεμά την αρρώστια με το σώμα του, το μυαλό του και την ψυχή του. ο Ιπποκράτης παραδέχεται επίσης και τη κληρονομικότητα της "κράσεως", αλλά πιστεύει ότι, είναι δυνατόν να μεταβάλλουμε, να βελτιώσουμε την κακή κράση που ενδεχομένως κληρονομήσαμε, με μια καλή δίαιτα κι ένα σωστό φυσικό τρόπο ζωής.
Μικρόβια και αντιβιοτικά
Αυτές τις απλές και λογικές θέσεις της Νεοϊπποκρατικής ιατρικής δεν μπορούσε να αντικρούσει κανένας, μέχρις ότου ανακαλύφθηκαν τα μικρόβια, κι αργότερα τα αντιβιοτικά. Οπότε, η καθιερωμένη επίσημη ιατρική επιστήμη επιτέθηκε με δριμύτητα εναντίον των Νεοϊπποκρατικών, λέγοντάς τους: "Τι είναι αυτά που μας λέγατε τόσον καιρό, ότι τα αίτια της αρρώστιας είναι εσωτερικά. Τι έχετε να πείτε τώρα για τα μικρόβια που έρχονται απ' έξω, τι έχετε να πείτε για τα αντιβιοτικά, που καταπολεμούν τόσο αποτελεσματικά τις αρρώστιες, που ρίχνουν τον πυρετό σ' όλα σχεδόν τα βαριά νοσήματα;" Οι Νεοϊπποκρατικοί στην αρχή βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, δεν εγκατέλειψαν όμως, ούτε προς στιγμή, τις απόψεις τους. Γνώριζαν, ότι ο χρόνος κυλάει με το μέρος τους, κι ότι πολύ γρήγορα θα τους δικαιώσει. Η ανακάλυψη των μικροβίων, θεωρήθηκε θρίαμβος. Οι ειδικοί επιστήμονες, παρατηρούν τα μικρόβια κάτω από τα μικροσκόπια, τα καλλιεργούν, τα εμβολιάζουν, κι αναπτύσσουν όποια αρρώστια θέλουν. Ανακαλύπτουν ουσίες που σκοτών τα μικρόβια (τα αντισηπτικά και αργότερα τα αντιβιοτικά). Βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας σχολής, κατά την οποία όλοι πιστεύουν ότι η αρρώστια θα εξαλειφθεί, κι ότι θα εξασφαλιστεί η πολυπόθητη υγεία και μακροζωία. Τα χρόνια περνούν, αλλά τα αναμενόμενα θαύματα δεν έρχονται. Η μικροβιολογία γίνεται τρανή επιστήμη, αλλά τα θεραπευτικά αποτελέσματα είναι πενιχρότατα. Τα αντισηπτικά, που θαυματούργησαν εκτός του οργανισμού, αδυνατούν να μας βοηθήσουν στον αγώνα που γίνεται εντός του οργανισμού, κατά των μικροβίων. Γιατί όλες αυτέ οι χημικές ουσίες είναι δηλητήρια που δεν έχουν την ικανότητα να ξεχωρίζουν τα μικρόβια που βλάπτουν, από τα χρήσιμα κύτταρα του οργανισμού, που πρέπει να σεβαστούν. Έτσι, σκοτώνουν τον άρρωστο πριν σκοτώσουν τα βλαβερά μικρόβια. Κι αυτή η ανακάλυψη των μικροβίων, πάνω στην οποία στήριξαν τις ελπίδες τους για αποτελεσματική θεραπεία των ασθενειών, αποδείχθηκε χίμαιρα. Γιατί αποδεικνύεται επιστημονικά, όλο και περισσότερο, ότι το ίδιο μικρόβιο προκαλεί περισσότερες της μίας ασθένειες αλλά και το αντίθετο: η ίδια νόσος, προκαλείται από περισσότερα από ένα μικρόβια. Αποδείχτηκε επίσης, ότι ίδιες με τα μικρόβια παθήσεις προκαλούνται και από διάφορες άλλες αιτίες όπως π.χ. τις ερεθιστικές: η υποδόρια ένεση τερεβινθελαίου, προκαλεί απόστημα. Διάφορα ξένα σώματα (κονιορτός, κοκκία άνθρακος, καπνός τσιγάρου κ.λπ) προκαλούν στον πνεύμονα παθολιγικές αλλοιώσεις, που δεν διαφέρουν καθόλου από τις αλλοιώσεις της φυματίωσης. Προσθέστε σε όλους αυτούς τους παράγοντες και το αδύνατο της ανακαλύψεως όλων των μικροβίων και θα καταλάβετε, ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, ούτε τόσο ρόδινα, όσο τα φαντάστηκαν στην αρχή οι Γαληνιστές. Τα προβλήματα έγιναν μεγαλύτερα κι αξεπέραστα για την κλασσική ιατρική, όταν αργότερα ανακαλύφτηκαν ο "μικροβιοφόροι" άνθρωποι 9φορείς). Δηλαδή, εκείνοι που έχουν μέσα τους μικρόβια, όχι μόνο φυματίωσης και πνευμονίας, αλλά και διφθερίτιδας, μηνιγγίτιδας, τύφου, δυσεντερίας και χολέρας ακόμη, χωρίς αν είναι άρρωστοι. 'άρα το μικρόβιο δεν αρκεί, αυτό και μόνο, να προξενήσει τη μόλυνση. Χρειάζεται και 'κάτι άλλο', κι αυτό το άλλο ανήκει στον οργανισμό, και ονομάζεται "προδιάθεση". Ανακαλύφθηκε επίσης ότι, ο οργανισμός μας διαθέτει έναν τέλειο στρατό, μία υπάκουη αστυνομία καθώς και ειδικά συνεργεία, εκπαιδευμένα για την άμυνα εναντίον των μικροβίων και για τη θεραπεία των λοιμώξεων που προκαλούν αυτά. Ακόμα εντοπίστηκαν τα "μικροβιοφάγα" λευκά αιμοσφαίρια, οι αντιτοξίνες, τα αντισώματα κ.λπ. τελευταία μάλιστα ανακαλύφθηκε, ότι μεταξύ των στοιχείων που συνθέτουν τον ανθρώπινο οργανισμό, υπάρχει ένα στοιχείο ου έχει την ιδιότητα να καταπολεμά τις μολύνσεις από τους ιούς. Στο στοιχείο αυτό, δόθηκε το όνομα "ιντερφερόν". Το στοιχείο αυτό, δεν έχει σχέση με τα ήδη γνωστά αντισώματα, ούτε με τα λευκά αιμοσφαίρια, που καταπολεμούν τους ιούς. Πρόκειται περί μιας βασικής ουσίας, η οποία υπάρχει εκ γενετής στο κύτταρο, που δεν έχει βεβαιωθεί επίσημα μέχρι σήμερα η ύπαρξή της, κα η οποία δρα αποτελεσματικά κατά των ιών. Το ιντερφερόν, είναι πολύ αποτελεσματικότερο από κάθε εμβόλιο, προσβάλλει τους ιούς που μπαίνουν στο σώμα, και σταματάει την ανάπτυξη και την επέκτασή τους. Επίσης ανακαλύφθηκε ότι, στην περίπτωση των καρδιακών νοσημάτων, ο πάσχων οργανισμός παράγει ουσίες καρδιοτονωτικές!!! Αλλά το μεγαλύτερο κτύπημα εναντίον της μικροβιακής θεωρίας το έδωσε η ανακάλυψη των βιταμινών, κι άλλων βασικών ουσιών τις οποίες καταστρέφει η υψηλή θερμοκρασία. Έτσι τώρα, δεν πρόκειται απλώς περί διαψεύσεως ελπίδων, αλλά περί τελειωτικών καταστροφών. Γιατί η αποστείρωση τροφών και ποτών, με την οποία ζήτησαν να μας προφυλάξουν από τα μικρόβια, οδήγησε στις αβιταμινώσεις, κι άλλες παθήσεις πολύ χειρότερες από τις μολύνσεις. Η Νεοϊπποκρατική ιατρική πιστεύει για τα μικρόβια τα εξής: τα μικρόβια βρίσκονται παντού και ότι και να κάνουμε δεν είναι δυνατόν να τα απομονώσουμε. Για να καλλιεργηθούν, να αναπτυχθούν και να βλάψουν, όμως, τον άνθρωπο, πρέπει να βρουν το κατάλληλο παθογενές περιβάλλον. Για το ρόλο που παίζει το περιβάλλον, (η ποιότητα του αίματος), στην ανάπτυξη των παθογόνων μικροβίων, ειδικοί ερευνητές - επιστήμονες έκαναν το εξής πείραμα: Πήραν έναν κολοβάκιλο (αβλαβή μικροοργανισμό),που υπάρχει στο παχύ έντερο κάθε ανθρώπου και τον διατήρησαν σε ένα υγρό. Το υγρό αυτό, άρχισαν βαθμιαίως να το κάνουν πιο τοξικό και πιο δηλητηριώδες. Κατάπληκτοι παρατήρησαν κάτι, που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε μετάλλαξη. Το αβλαβές αυτό μικρόβιο (κολοβάκιλος) μεταβλήθηκε σταδιακά σε βλαβερό μικρόβιο της πνευμονίας, του τύφου, της διφθερίτιδας κ.λπ. Κατόπιν έκαναν το ίδιο πείραμα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Άρχισαν να κάνουν το υγρό βαθμιαίως λιγότερο τοξικό, λιγότερο δηλητηριώδες και πάλι κατάπληκτοι παρατήρησαν την ίδια βαθμιαία μεταλλαγή. Από μικρόβιο της διφθερίτιδας, μετεβλήθη σε μικρόβιο του τύφου και από μικρόβιο του τύφου σε μικρόβιο της πνευμονίας, για να καταλήξει και πάλι στην αρχική του μορφή, του αβλαβούς κολοβάκιλου. Το πείραμα αυτό, που δημοσιεύθηκε στην Αμερικανική Ιατρική εφημερίδα "JOURNAL OF FRANK LEEN INSTITUTE", και απέδειξε, ότι οι κίνδυνοι για την υγεία δεν προέρχονται από τα ίδια τα μικρόβια, αλλά από το περιβάλλον που τα φιλοξενεί. Δηλαδή από τις τοξίνες και τα δηλητήρια που υπάρχουν στο αίμα και τα υγρά των ιστών του σώματος. Επομένως, η επιλογή της υγείας ή της αρρώστιας, είναι δική μας προσωπική υπόθεση και εξαρτάται από την ποιότητα του αίματός μας, δηλαδή, από τη διατροφή και την εν γένει διαβίωσή μας. Τα μικρόβια μοιάζουν με τις μύγες και τα μυρμήγκια. Συγκεντρώνονται εκεί, όπου υπάρχει εστία μόλυνσης, τροφή για να τραφούν. Όσο κι αν τα σκοτώνουμε, ποτέ δεν πρόκειται να απαλλαγούμε από αυτά, γιατί συνεχώς θα έρχονται καινούρια. Ενώ αν απομακρύνουμε την εστία μόλυνσης, το πρόβλημα λύνεται. Έτσι, όπως τα μυρμήγκια κι οι μύγες θα εξαφανιστούν, γιατί δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης, το ίδιο θα συμβεί… και με τα μικρόβια, που αναπτύσσονται στο σώμα μας. Η Νεοϊπποκρατική ιατρική πιστεύει ότι, ευδοκίμηση του μικροβίου μέσα στο σώμα μας σημαίνει προειδοποίηση, ότι ο οργανισμός μας δεν δέχεται πλέον χωρίς κίνδυνο μεγαλύτερη παραβίαση των φυσικών όρων ζωής κι ότι είναι καιρός να αρχίσουμε το εξυγιαντικό έργο του καθαρισμού. Παραδέχεται μάλιστα, ότι τα μικρόβια χρησιμεύουν τρόπον τινά, σαν προσάναμμα στην προσπάθεια του οργανισμού για την εξυγίανσή του, που γίνεται με τον πυρετό και με άλλα συμπτώματα της αρρώστιας. Όσο μεγαλύτερος είναι ο πυρετός και εντονότερα όλα τα άλλα συμπτώματα, τόσο μεγαλύτερη είναι κι η ανάγκη του αυτοκαθαρισμού. Ο γιατρός, που θα αγνοήσει την αλήθεια αυτή και θα θελήσει να επέμβει, και είναι σαν να κλείνει τη βαλβίδα ασφαλείας του λέβητα, με αποτέλεσμα η προσπάθεια αυτοκαθαρισμού κι εξυγιάνσεως που αναστάλθηκε, να ξεσπάσει σε λίγο με άλλη μορφή και μάλιστα πολύ βαρύτερη, γιατί εκτός των άλλων τοξινών ο οργανισμός θα πρέπει να αποβάλει και τα δηλητήρια που δέχτηκε από τα φάρμακα. Έτσι μόνο μπορεί να εξηγηθεί η μεγάλη εξάπλωση που παρουσιάζουν οι χρόνιες εκφυλιστικές αρρώστιες (καρκίνος, καρδιοπάθειες, ρευματοαρθριτικά, έλκος στομάχου κ.λπ. κ.λπ). Όσον αφορά τα αντιβιοτικά, τελικά αποδείχθηκε ότι η προσφορά τους στην καταπολέμηση των ασθενειών είναι αρνητική. Η αποτυχία τους πρωτοφανερώθηκε από το λεγόμενο "εθισμό" των μικροβίων στα αντιβιοτικά φάρμακα. ΄Ετσι τα φάρμακα αυτά έχασαν σιγά-σιγά, τις υποτιθέμενες θεραπευτικές ιδιότητές τους με αποτέλεσμα να εμφανιστούν και πάλι τα αφροδίσια νοσήματα, η φυματίωση και άλλες αρρώστιες. Από πειράματα που έγιναν αποδείχθηκε, ότι τα αντιβιοτικά αυξάνουν κι εντείνουν τη διάδοση μολυσματικών νόσων, είτε με τη δημιουργία νέων μικροβίων που αντέχουν περισσότερο, είτε με την εξόντωση άλλων ωφέλιμων κυττάρων. Δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει ότι, τα αντιβιοτικά μειώνουν την άμυνα του οργανισμού, γεγονός που είναι δυνατόν να μεταβάλει, και τα σαπρόφυτα αυτά τα αβλαβή μικρόβια που υπάρχουν σε κάθε οργανισμό, σε παθογόνα. Διάσημοι γιατροί βεβαιώνουν ότι, από τη χρήση των αντιβιοτικών είναι δυνατόν να δημιουργηθούν νέα είδη μικροβίων, που θα είναι ικανά να κατανικήσουν κάθε ανθρώπινη θεραπευτική προσπάθεια. Μια επιτροπή του βρετανικού Υπουργείου Υγιεινής, δημοσίευσε έκθεση εναντίον της χρήσεων των αντιβιοτικών, στην οποία βεβαιώνει ότι: Τα παθογόνα μικρόβια, και ιδιαίτερα ο στρεπτόκοκκος (που είναι αιτία πολλών νοσημάτων ), όταν εθιστούν στα αντιβιοτικά, όχι μόνο δεν καταστρέφονται, αλλά αντίθετα ενισχύονται. Τονίζουν επίσης, ότι η πείρα απέδειξε, ότι τα αντιβιοτικά προκαλούν ένα πλήθος παρενέργειες, και ευθύνονται για τη δημιουργία πολλών φαρμακογενών ασθενειών. Η ιατρική από την οποία περιμένει ο κόσμος να βρει τη γιατρειά του, αγνοώντας όλες τις καταστροφές που προκαλούν τα αντιβιοτικά, εξακολουθεί να χορηγεί τόνος από δαύτα. Βλέπει τις παρενέργειες και για να τις αντιμετωπίσει χορηγεί άλλα φάρμακα, άλλα σχήματα χημειοθεραπείας, άλλα φοβερά δηλητήρια, δημιουργώντας έτσι ένα φαύλο κύκλο. Τελικά ο άρρωστος δεν πεθαίνει από την αρχική αρρώστια, αλλά από τις αρρώστιες που δημιούργησαν τα διάφορα φοβερά σχήματα της χημειοθεραπείας και της αντιβίωσης (Αντιβίωση = κατά της ζωής).
Ανακεφαλαίωση των διαφορών μεταξύ της εφαρμοσμένης και της Νεοϊπποκρατικής Ιατρικής
Η ιατρική που εφαρμόζεται σήμερα, μεταθέτει την ευθύνη της υγείας σε εξωτερικούς παράγοντες, σε τυχαία γεγονότα, στα μικρόβια. Η Νεοϊπποκρατική ιατρική, μεταθέτει την ευθύνη στο ίδιο το άτομο. Πιστεύει ότι, η διατήρηση και η ανάκτηση της υγείας, εξαρτάται από εμάς τους ίδιους. Την υγεία μας κανένας δεν μπορεί να μας την προσφέρει. Η υγεία κατά κανένα, κατακτείται με τον υγιεινό τρόπο ζωής, δεν δωρίζεται από πουθενά. Η διαφορά αυτή των αντιλήψεων των δύο σχολών, έχει σαν αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν διαφορετικά και την πρόληψη και την θεραπεία της αρρώστιας. Σύμφωνα με τις απόψεις της καθιερωμένης ιατρικής, η προληπτική ιατρική περιθωριοποιείται και περιορίζεται μόνο στα εμβόλια και τους ορούς. Τι να κάνουμε για να προλάβουμε τις αρρώστιες, τη στιγμή που δεν εξαρτώνται από εμάς; Η καθιερωμένη ιατρική δεν ενδιαφέρεται να προλάβει τις αρρώστιες ακόμη κι αυτές για τις οποίες αντιλαμβάνεται πως έχει κάποια ευθύνη το άτομο. Για να αρρωστήσει και τους υγιείς και να τους κάνει όλους πελάτες της, τους συμβουλεύει: "Ζήστε όπως θέλετε, αναπνεύστε οτιδήποτε, φάτε, πιείτε όσο θέλετε κι ότι θέλετε, κάντε όσες σεξουαλικές κι άλλες καταχρήσεις μπορείτε, ζήστε όπως σας αρέσει. Όσο για την υγεία σας, μη νοιάζεστε και πολύ, εδώ είμαι εγώ να σας "περιποιηθώ". Μια γεύση για την περιποίηση που μας προσφέρει μπορούμε να πάρουμε αν επισκεφτούμε ένα "σύγχρονο" νοσοκομείο-θανατοκομείο. Αντίθετα, η Νεοϊπποκρατική ιατρική κάνει τα πάντα, για να προλάβει τις αρρώστιες, γιατί πιστεύει ότι ένα γραμμάριο πρόληψη ισοδυναμεί με ένα τόνο θεραπείας. Για την εξασφάλιση της υγείας, μας δίνει λεπτομερειακές οδηγίες: Πώς να αναπνέουμε, τι να τρώμε και γενικότερα, πώς να ικανοποιούμε σωστά και φυσιολογικά, τις βασικές ανάγκες της ζωής ώστε να προλάβουμε τις αρρώστιες. Ερχόμαστε τώρα στη θεραπεία των ασθενειών. Το θεραπευτικό μέρος είναι και το κύριο έργο της σημερινής ιατρικής. Φυσική συνέπεια είναι. Εφόσον δεν ασχολείται με την πρόληψη, να ασχολείται με τη θεραπεία. Ας δούμε τι τρόπους χρησιμοποιεί η καθιερωμένη ιατρική "για να μας κάνει καλά". Είναι λυπηρή η διαπίστωση ότι, τα μόνο μέσα που διαθέτει είναι τα χάπια, οι ενέσεις κι οι ακτινοβολίες με ραδιενέργεια. Σχετικά με τον εύκολο τρόπο που έχουν βρει οι γιατροί να ξεφορτώνονται τους ασθενείς, γράφοντάς τους μια συνταγή με φάρμακα, ρωτάμε: "Όταν ένας άνθρωπος έχει πονοκεφάλους κι αϋπνίες επειδή καπνίζει και κοιμάται με κλειστά παράθυρα, ποιό φάρμακο θα μπορέσει να τον θεραπεύσει;" Το μόνο φάρμακο που ενδείκνυται στην περίπτωση αυτή, είναι η διακοπή του καπνίσματος κι ο καθαρός αέρας, δηλαδή, η απομάκρυνση της αιτίας, η οποία δημιουργεί την αρρώστια. Γιατί λοιπόν, φορτώνουν τον άρρωστο με ένα σωρό υπνωτικά χάπια; Με τα υπνωτικά χάπια ο ασθενής, αναγκάζει τον οργανισμό με τη βία να κοιμηθεί. Έτσι , αρρωσταίνει διπλά, γίνεται δηλαδή και ναρκομανής, αποκτάει μία άλλη αρρώστια πολύ πιο σοβαρή κι επικίνδυνη από την αρχική. Ναρκωτικά με όλες τις αρνητικές συνέπειες, δεν είναι μόνο το χασίς, η ηρωίνη κ.λπ., αλλά και τα υπνωτικά χάπια, με τη διαφορά ότι τα μεν απαγορεύονται, τα δε επιτρέπονται. Τι βοήθεια μπορεί να προσφέρει ένα οποιοδήποτε φάρμακο σε έναν άνθρωπο, που σμπαραλιάζει το νευρικό του σύστημα καθημερινά με σεξουαλικές καταχρήσεις, οινοπνευματώδη ποτά κ.λπ. Η μόνη δύναμη που μπορεί να τον σώσει, είναι η διακοπή των σεξουαλικών καταχρήσεων και των ποτών. Τα φάρμακα, εφόσον συνεχίζονται οι καταχρήσεις, δεν μειώνουν το κακό, αλλά το αυξάνουν. Η σημερινή ιατρική όμως, δεν ασχολείται με τις αιτίες. Η εργασία αυτή, απαιτεί πολύ χρόνο, κι είναι αντίθετη με τις συνήθειες του αρρώστου. Η κλασσική Ιατρική έχει αποκτήσει ειδικότητα, στην καταπολέμηση των συμπτωμάτων. Σε όλες τις περιπτώσεις χορηγεί φάρμακα, καταπνίγοντας έτσι, όλες τις προειδοποιήσεις της φύσης για την ανάγκή επιστροφής σε έναν ομαλό και φυσιολογικό τρόπο ζωής. Η Νεοϊπποκρατική ιατρική σπάνια θα ασχολείται με την θεραπεία, γιατί παίρνει δρακόντεια μέτρα για να προλάβει τις αρρώστιες. Αν της ξεφύγει κανένας κι αρρωστήσει, πάλι θα τον βοηθήσει να ξαναγίνει σύντομα καλά, εντοπίζοντας και απομακρύνοντας τις αιτίες που δημιούργησαν το πρόβλημα. Τα μέσα, που χρησιμοποιεί είναι: ο καθαρός αέρας, ο ήλιος, η κίνηση, η κατάλληλη τροφή, η εσωτερική κάθαρση με νηστεία, οι υποκλυσμοί, η ξεκούραση, η ψυχική τόνωση κ.λπ. Αρρωσταίνουμε, επειδή παραμελούμε την αξία αυτών των απλών σωτήριων μέσων. Οι φυσικές δυνάμεις: Αέρας, Νερό, Ήλιος, Τροφή κ.λπ., που μας φέρνουν στη Ζωή, αυτές οι ίδιες δυνάμεις μπορούν να μας βοηθήσουν, να διατηρήσουμε και να ξαναβρούμε την υγεία μας. Η Νεοϊπποκρατική ιατρική γνωρίζει πως να ενισχύει τον οργανισμό, ώστε να τα βγάζει πέρα παλικαρίσια. Δεν καταπολεμεί τα συμπτώματα, αλλά βοηθάει την άμυνα του οργανισμού και έτσι η υγεία αποκαθίσταται σε αυτόν. Η κλασσική ιατρική, ισχυρίζεται ότι με τα φάρμακα που χρησιμοποιεί θεραπεύει εν μέρει, τις περισσότερες αρρώστιες. Υπόσχεται δε στους ασθένειες ότι θα φροντίσει στο εγγύς μέλλον να ανακαλύψει ένα καλύτερο φάρμακο, που θα θεραπεύσει ολοκληρωτικά την πάθησή τους. Η υπόσχεση αυτή ανανεώνεται καθημερινά, χωρίς να πραγματοποιείται επί χιλιάδες χρόνια. Οι φαρμακοβιομήχανοι ξεφουρνίζουν συνεχώς καινούργια φάρμακα, τα οποία διαφημίζουν ως θαυματουργά, για να αποδειχθεί αργότερα ότι πρόκειται για λάθος, ή για απάτη (θυμηθείτε τη θαλιδομίδη, το μεξαφόρμ). Η πίστη ότι επίκειται η ανακάλυψη ενός μαγικού "πανθεραπευτικού φαρμάκου", καλλιεργείται συστηματικά από την επίσημη ιατρική. Έτσι, παραπλανιέται ο άρρωστος και δεν φροντίζει να απομακρύνει τις πραγματικές αιτίες της αρρώστιας, που είναι τα λάθη του, για να σωθεί. Όλοι μας θα θυμόμαστε ακόμα το "νερό του Καματερού". Έτρεχε ο κόσμος κατά χιλιάδες, να το προμηθευτεί, για να βρει γιατρειά. Δε φταίει όμως ο κόσμος γι' αυτό. Άλλοι καλλιεργούν αυτού του είδους την πίστη. Και η ιατρική την ίδια δουλειά κάνει, με τη διαφορά ότι, τα δικά της γιατροσόφια δεν είναι τόσο ακίνδυνα, όσο ήταν το νερό του Καματερού.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
Τα τελευταία χρόνια, πολλοί γιατροί κι άλλοι ερευνητές, που αντιλήφθηκαν, ότι η καθιερωμένη ιατρική, ηθελημένα και αθέλητα φροντίζει την αρρώστια κι όχι την υγεία, προκειμένου να υπερασπίσουν την υγεία, άρχισαν να ασπάζονται τις απόψεις της Νεοϊπποκρατικής ιατρικής. Έτσι η Νεοϊπποκρατική Σχολή, που είναι η ανάσταση των θεωριών του Ιπποκράτη, άναψε και φούντωσε σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Στο κεφάλαιο αυτό, θα σας αναφέρουμε περιληπτικά μερικά δείγματα της προόδου που σημείωσε η Νεοϊπποκρατική ιατρική, όπως τα περιγράφει η γιατρός Άννα Κατσίγρα στο βιβλίο της "Φυσιοθεραπεία - επιστροφή στον Ιπποκράτη".
ΑΓΓΛΙΑ
Στην Αγγλία πολλοί γιατροί κατάλαβαν ότι, δεν είναι δυνατόν με χημικές ουσίες να δώσουν υγεία και ζωή στον άνθρωπο. Γι' αυτό 2.000 γιατροί ίδρυσαν πριν από χρόνια τον "Εθνικό Σύνδεσμο Υγείας", με σκοπό να πραγματοποιήσουν μία μεγάλη ιατρική επανάσταση. Ο σύνδεσμός τους στρέφεται κατά της ορθόδοξης ιατρικής και της μικροβιακής θεωρίας. Στην Αγγλία λειτουργούν πολλά κολέγια και ινστιτούτα Νεοϊπποκρατικής ιατρικής. Περίφημη είναι η Φυσιοθεραπευτική Σχολή του Εδιμβούργου. Επίσής λειτουργούν πολλές κλινικές, κι άλλα θεραπευτήρια με βάση τη Νεοϊπποκρατική μέθοδο. Υπάρχουν επίσης, άπειρα εστιατόρια φυτοφαγίας και καταστήματα με φυσικές τροφές.
ΕΛΒΕΤΙΑ
Στην Ελβετία η Νεοϊπποκρατική ιατρική, έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο. Ο ίδιος ο λαός, που έχει την πρωτοβουλία της ψήφισης των νόμων, πεισμένος για την ορθότητα των Νεοϊπποκρατικών αντιλήψεων, επέτυχε την εισαγωγή της διδασκαλίας της Νεοϊπποκρατικής ιατρικής στα Πανεπιστήμια. Στην Ελβετία λειτουργούν πολλά Νεοϊπποκρατικά κέντρα υγείας. Διεθνή φήμη απέκτησε η κλινική του Μπίρχερ-Μπέννερ στη Ζυρίχη.
ΑΜΕΡΙΚΗ
Σοβαρότατη κίνηση παρουσιάζει η Νεοϊπποκρατική ιατρική στην Αμερική. Σχεδόν σε κάθε Πολιτεία υπάρχει και μια Νεοϊπποκρατική σχολή, από την οποία αποφοιτούν κάθε χρόνο πολλοί Νεοϊπποκρατικοί γιατροί. Εκδίδονται πλήθος περιοδικών υγείας, και καθημερινά το ραδιόφωνο και η τηλεόραση μεταδίδουν διαλέξεις φυσικής υγιεινής, και φυσικής θεραπευτικής. Η φυτοφαγία στην Αμερική, από καιρό έχει γίνει της μόδας.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Η Νεοϊπποκρατική ιατρική, είχε κυριαρχήσει πλήρως στην προπολεμική Γερμανία. Στατιστικές που έγιναν τότε, απεκάλυψαν ότι έναντι 45.000 γιατρών που παραπονούνταν για ανεργία, υπήρχαν 75.000 Νεοϊπποκρατικοί γιατροί, που τα ιατρεία τους ήταν γεμάτα από κόσμο. Επίσης διαπιστώθηκε, ότι 250.000 ασθενείς σε ΄ένα και μόνο μήνα που δικαιούνταν δωρεάν θεραπεία από τα σωματεία τους, παραιτήθηκαν από τα δικαιώματά τους και θεραπεύθηκαν με δικά τους έξοδα, πηγαίνοντας σε Νεοϊπποκρατικούς γιατρούς. Το κράτος που διαπίστωσε τις μεγάλες θεραπευτικές επιτυχίες της Νεοϊπποκρατικής ιατρικής, ανέθεσε στην κλινική της Δρέσδης να γεφυρώσει το χάσμα, που χώριζε τις δύο σχολές και να μετεκπαιδεύσει τους γιατρούς της ορθόδοξης ιατρικής πάνω στις νεοϊπποκρατικές αρχές. Στην κλινική αυτή δημιουργήθηκαν δύο τμήματα: ένα παθολογικό, της επίσημης ιατρικής κι ένα φυσιοθεραπευτικό, της Νεοϊπποκρατικής ιατρικής. Οι γιατροί του ενός τμήματος παρακολουθούσαν τη θεραπεία και την εξέλιξη των ασθενών του άλλου τμήματος. Για να σχηματίσετε μια εικόνα των αποτελεσμάτων από τη λειτουργία των δύο τμημάτων, σας αναφέρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, από τα θεραπευτικά αποτελέσματα, που είχε το φυσιοθεραπευτικό τμήμα. Σε μια άρρωστη που έπασχε από κακοήθη κίρρωση του ήπατος, επιδιωκόταν η θεραπεία της επί 4 μήνες με όλα τα αναγνωρισμένα μέσα της επίσημης ιατρικής, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Η διάγνωση ήταν απελπιστική, κι έτσι περίμεναν το Θάνατό της. Την παρέλαβε το φυσιοθεραπευτικό τμήμα της κλινικής της Δρέσδης και την υπέβαλλε σε θεραπεία, σύμφωνα με τους μεγάλους νόμους της φύσης. Και το θαύμα έγινε. Η άρρωστη ανάρρωσε. Η θεραπεία της έγινε φανερή όχι μόνο όσο αφορά την κλινική της εικόνα, αλλά και όσο αφορά την ειδική αντίδραση του αίματος η οποία, ξεκινώντας από απόλυτα θετική, βελτιώνονταν ολοένα και περισσότερο, και στο τέλος έγινε απόλυτα αρνητική. Έτσι αποδεικνύεται, ότι ακόμη και σε βαρύτατα προσβεβλημένα όργανα, όταν υπάρχει η θέληση για Ζωή και η σωστή αντιμετώπιση, το αδύνατο γίνεται δυνατό. Από ένα κατεστραμμένο εντελώς κύτταρο, αναγεννάται ξαφνικά νέα κυτταρο-ζωή, νέα υγεία. Οι μετεκπαιδευόμενοι γιατροί, στην αρχή ήταν επιφυλακτικοί απέναντι στη Νεοϊπποκρατική ιατρική. Ήταν όμως τόσο εκπληκτικά όσα άκουγαν κι όσο έβλεπαν, ώστε πολύ γρήγορα η επιφυλακτικότητά τους, μεταβλήθηκε σε ενθουσιασμό. Ο καθηγητής GROTE, που διηύθυνε το παθολογικό τμήμα της ορθόδοξης ιατρικής, είπε: "Πράγματι, καταπλήσσουν τα θεραπευτικά αποτελέσματα του φυσιοθεραπευτικού τμήματος. Η φυσιοθεραπευτική δύναμη της φύσης, στην οποία στηρίζεται η φυσιοθεραπεία, είναι πραγματικότητα. Σήμερα δεν αμφισβητείται, παρά μόνο η έκταση και όριά της. Σκοπός δε της νέας ιατρικής, δεν είναι απλώς να διδάξει την πρακτική εφαρμογή των φυσιοθεραπευτικών μεθόδων, αλλά να δημιουργήσει ένα ανθρώπινο γιατρό, διευρύνοντας τους πνευματικούς τους ορίζοντες". Ο καθηγητής Βρούνους από το Ανόβερο, υπέδειξε, ότι είναι ανάγκη να δίδονται μαθήματα διαιτολογίας στους γιατρούς. Γιατί διαπιστώθηκε, ότι είναι αποκαρδιωτική η άγνοια των γιατρών στα θέματα της ορθής διατροφής. Το βράδυ, μπροστά σε δύο χιλιάδες ακροατές, δόθηκαν πρακτικά μαθήματα φυτικής υγιεινής διατροφής και ιδίως ωμής διατροφής. Οι εντυπώσεις όλων γενικά των γιατρών με λίγα λόγια, ήταν οι εξής: "Εποχή αλησμόνητη και για τον γιατρό και για τον άνθρωπο". "Μεγάλο γεγονός, σωστό θαύμα".Κάποιος άλλος γιατρός είπε: "Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε σας το ίδιο, νομίζω ότι τώρα ζούσα σε μια στενή κοιλάδα κι ότι με οδήγησαν σε ένα λόφο, από όπου βλέπω όλη τη χώρα, πέρα ως πέρα, μακριά. Στο τέλος της μετεκπαίδευσης μόνο για ένα λόγο λυπόταν, διότι η μετεκπαίδευση τελείωσε. Ένας Έλληνας γιατρός είπε: "Θα είμαι ευτυχής αν μπορέσω να φέρω στην πατρίδα μου μερικές ακτίνες, από τις ανθρωποσωτήριες αυτές πηγές φωτός". Κι όμως το φως αυτό, το μεταλαμπάδευσαν οι Γερμανοί στη χώρα τους, όπως και το Ολυμπιακό φως, από την κοιτίδα όλων των φώτων: την Ελλάδα. Η ιατρική, που δίδασκαν κι εφάρμοζαν, δεν ήταν άλλη, παρά η ιατρική που δίδασκε ο Ιπποκράτης πριν από 2.500 χρόνια. Αυτό το λαμπερό φως όμως, δεν έμεινε για πολύ καιρό αναμμένο στην κλινική της Δρέσδης. Μεσολάβησε ο πόλεμος, ο οποίος κατέστρεψε μαζί με την πόλη και την κλινική, καθώς επίσης και τις προσδοκίες για την επίσημη αναγνώριση της Νεοϊπποκρατικής ιατρικής. Μετά τον πόλεμο, το Γερμανικό κράτος αναγνώρισε την πατροπαράδοτη επίσημη ιατρική. Τα μεγάλα ιατροφαρμακευτικά συμφέροντα παραγκώνισαν την ιατρική του Ιπποκράτη, η οποία θα μπορούσε να απαλλάξει τους ανθρώπους από τον πόνο και τη δυστυχία της αρρώστιας. Η Νεοϊπποκρατική ιατρική σήμερα έχει διαδοθεί ευρύτατα σε όλο τον κόσμο, στην υπόλοιπη Ευρώπη, στην Αυστραλία, στην Αφρική και στην Ασία. Στην Ελλάδα, η Νεοϊπποκρατική ιατρική δεν παρουσίασε αξιόλογη κίνηση. Βρέθηκαν όμως κι εδώ, στην πατρίδα του Ιπποκράτη ορισμένοι γιατροί και άλλοι θεραπευτές, που βρήκαν το θάρρος και την τόλμη να πάνε αντίθετα στο "ρεύμα της εποχής", κόντρα στο φαρμακευτικό κατεστημένο". Αγωνίστηκαν κι αγωνίζονται, στο πλευρό της υγείας, στα χαρακώματα και στα μετερίζια, για να βοηθήσουν την υγεία να γλιτώσει από τα μαρτυρικά βασανιστήρια, που υφίσταται εξαιτίας της ανθυγιεινής ζωής και του ανθυγιεινότατου τρόπου φαρμακοθεραπείας. Στους ανθρώπους αυτούς, τους πιστούς φίλους της υγείας, οφείλουμε μεγάλη ευγνωμοσύνη, γιατί κατάφεραν με τα βιβλία τους και τα φλογερά κηρύγματά τους , να διατηρήσουν αναμμένη τη φλόγα της Υγείας και της Ιατρικής του Ιπποκράτη, στην Ελλάδα την πατρίδα του Ιπποκράτη.
Τα τελευταία χρόνια, πολλοί γιατροί κι άλλοι ερευνητές, που αντιλήφθηκαν, ότι η καθιερωμένη ιατρική, ηθελημένα και αθέλητα φροντίζει την αρρώστια κι όχι την υγεία, προκειμένου να υπερασπίσουν την υγεία, άρχισαν να ασπάζονται τις απόψεις της Νεοϊπποκρατικής ιατρικής. Έτσι η Νεοϊπποκρατική Σχολή, που είναι η ανάσταση των θεωριών του Ιπποκράτη, άναψε και φούντωσε σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Στο κεφάλαιο αυτό, θα σας αναφέρουμε περιληπτικά μερικά δείγματα της προόδου που σημείωσε η Νεοϊπποκρατική ιατρική, όπως τα περιγράφει η γιατρός Άννα Κατσίγρα στο βιβλίο της "Φυσιοθεραπεία - επιστροφή στον Ιπποκράτη".
ΑΓΓΛΙΑ
Στην Αγγλία πολλοί γιατροί κατάλαβαν ότι, δεν είναι δυνατόν με χημικές ουσίες να δώσουν υγεία και ζωή στον άνθρωπο. Γι' αυτό 2.000 γιατροί ίδρυσαν πριν από χρόνια τον "Εθνικό Σύνδεσμο Υγείας", με σκοπό να πραγματοποιήσουν μία μεγάλη ιατρική επανάσταση. Ο σύνδεσμός τους στρέφεται κατά της ορθόδοξης ιατρικής και της μικροβιακής θεωρίας. Στην Αγγλία λειτουργούν πολλά κολέγια και ινστιτούτα Νεοϊπποκρατικής ιατρικής. Περίφημη είναι η Φυσιοθεραπευτική Σχολή του Εδιμβούργου. Επίσής λειτουργούν πολλές κλινικές, κι άλλα θεραπευτήρια με βάση τη Νεοϊπποκρατική μέθοδο. Υπάρχουν επίσης, άπειρα εστιατόρια φυτοφαγίας και καταστήματα με φυσικές τροφές.
ΕΛΒΕΤΙΑ
Στην Ελβετία η Νεοϊπποκρατική ιατρική, έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο. Ο ίδιος ο λαός, που έχει την πρωτοβουλία της ψήφισης των νόμων, πεισμένος για την ορθότητα των Νεοϊπποκρατικών αντιλήψεων, επέτυχε την εισαγωγή της διδασκαλίας της Νεοϊπποκρατικής ιατρικής στα Πανεπιστήμια. Στην Ελβετία λειτουργούν πολλά Νεοϊπποκρατικά κέντρα υγείας. Διεθνή φήμη απέκτησε η κλινική του Μπίρχερ-Μπέννερ στη Ζυρίχη.
ΑΜΕΡΙΚΗ
Σοβαρότατη κίνηση παρουσιάζει η Νεοϊπποκρατική ιατρική στην Αμερική. Σχεδόν σε κάθε Πολιτεία υπάρχει και μια Νεοϊπποκρατική σχολή, από την οποία αποφοιτούν κάθε χρόνο πολλοί Νεοϊπποκρατικοί γιατροί. Εκδίδονται πλήθος περιοδικών υγείας, και καθημερινά το ραδιόφωνο και η τηλεόραση μεταδίδουν διαλέξεις φυσικής υγιεινής, και φυσικής θεραπευτικής. Η φυτοφαγία στην Αμερική, από καιρό έχει γίνει της μόδας.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Η Νεοϊπποκρατική ιατρική, είχε κυριαρχήσει πλήρως στην προπολεμική Γερμανία. Στατιστικές που έγιναν τότε, απεκάλυψαν ότι έναντι 45.000 γιατρών που παραπονούνταν για ανεργία, υπήρχαν 75.000 Νεοϊπποκρατικοί γιατροί, που τα ιατρεία τους ήταν γεμάτα από κόσμο. Επίσης διαπιστώθηκε, ότι 250.000 ασθενείς σε ΄ένα και μόνο μήνα που δικαιούνταν δωρεάν θεραπεία από τα σωματεία τους, παραιτήθηκαν από τα δικαιώματά τους και θεραπεύθηκαν με δικά τους έξοδα, πηγαίνοντας σε Νεοϊπποκρατικούς γιατρούς. Το κράτος που διαπίστωσε τις μεγάλες θεραπευτικές επιτυχίες της Νεοϊπποκρατικής ιατρικής, ανέθεσε στην κλινική της Δρέσδης να γεφυρώσει το χάσμα, που χώριζε τις δύο σχολές και να μετεκπαιδεύσει τους γιατρούς της ορθόδοξης ιατρικής πάνω στις νεοϊπποκρατικές αρχές. Στην κλινική αυτή δημιουργήθηκαν δύο τμήματα: ένα παθολογικό, της επίσημης ιατρικής κι ένα φυσιοθεραπευτικό, της Νεοϊπποκρατικής ιατρικής. Οι γιατροί του ενός τμήματος παρακολουθούσαν τη θεραπεία και την εξέλιξη των ασθενών του άλλου τμήματος. Για να σχηματίσετε μια εικόνα των αποτελεσμάτων από τη λειτουργία των δύο τμημάτων, σας αναφέρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, από τα θεραπευτικά αποτελέσματα, που είχε το φυσιοθεραπευτικό τμήμα. Σε μια άρρωστη που έπασχε από κακοήθη κίρρωση του ήπατος, επιδιωκόταν η θεραπεία της επί 4 μήνες με όλα τα αναγνωρισμένα μέσα της επίσημης ιατρικής, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Η διάγνωση ήταν απελπιστική, κι έτσι περίμεναν το Θάνατό της. Την παρέλαβε το φυσιοθεραπευτικό τμήμα της κλινικής της Δρέσδης και την υπέβαλλε σε θεραπεία, σύμφωνα με τους μεγάλους νόμους της φύσης. Και το θαύμα έγινε. Η άρρωστη ανάρρωσε. Η θεραπεία της έγινε φανερή όχι μόνο όσο αφορά την κλινική της εικόνα, αλλά και όσο αφορά την ειδική αντίδραση του αίματος η οποία, ξεκινώντας από απόλυτα θετική, βελτιώνονταν ολοένα και περισσότερο, και στο τέλος έγινε απόλυτα αρνητική. Έτσι αποδεικνύεται, ότι ακόμη και σε βαρύτατα προσβεβλημένα όργανα, όταν υπάρχει η θέληση για Ζωή και η σωστή αντιμετώπιση, το αδύνατο γίνεται δυνατό. Από ένα κατεστραμμένο εντελώς κύτταρο, αναγεννάται ξαφνικά νέα κυτταρο-ζωή, νέα υγεία. Οι μετεκπαιδευόμενοι γιατροί, στην αρχή ήταν επιφυλακτικοί απέναντι στη Νεοϊπποκρατική ιατρική. Ήταν όμως τόσο εκπληκτικά όσα άκουγαν κι όσο έβλεπαν, ώστε πολύ γρήγορα η επιφυλακτικότητά τους, μεταβλήθηκε σε ενθουσιασμό. Ο καθηγητής GROTE, που διηύθυνε το παθολογικό τμήμα της ορθόδοξης ιατρικής, είπε: "Πράγματι, καταπλήσσουν τα θεραπευτικά αποτελέσματα του φυσιοθεραπευτικού τμήματος. Η φυσιοθεραπευτική δύναμη της φύσης, στην οποία στηρίζεται η φυσιοθεραπεία, είναι πραγματικότητα. Σήμερα δεν αμφισβητείται, παρά μόνο η έκταση και όριά της. Σκοπός δε της νέας ιατρικής, δεν είναι απλώς να διδάξει την πρακτική εφαρμογή των φυσιοθεραπευτικών μεθόδων, αλλά να δημιουργήσει ένα ανθρώπινο γιατρό, διευρύνοντας τους πνευματικούς τους ορίζοντες". Ο καθηγητής Βρούνους από το Ανόβερο, υπέδειξε, ότι είναι ανάγκη να δίδονται μαθήματα διαιτολογίας στους γιατρούς. Γιατί διαπιστώθηκε, ότι είναι αποκαρδιωτική η άγνοια των γιατρών στα θέματα της ορθής διατροφής. Το βράδυ, μπροστά σε δύο χιλιάδες ακροατές, δόθηκαν πρακτικά μαθήματα φυτικής υγιεινής διατροφής και ιδίως ωμής διατροφής. Οι εντυπώσεις όλων γενικά των γιατρών με λίγα λόγια, ήταν οι εξής: "Εποχή αλησμόνητη και για τον γιατρό και για τον άνθρωπο". "Μεγάλο γεγονός, σωστό θαύμα".Κάποιος άλλος γιατρός είπε: "Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε σας το ίδιο, νομίζω ότι τώρα ζούσα σε μια στενή κοιλάδα κι ότι με οδήγησαν σε ένα λόφο, από όπου βλέπω όλη τη χώρα, πέρα ως πέρα, μακριά. Στο τέλος της μετεκπαίδευσης μόνο για ένα λόγο λυπόταν, διότι η μετεκπαίδευση τελείωσε. Ένας Έλληνας γιατρός είπε: "Θα είμαι ευτυχής αν μπορέσω να φέρω στην πατρίδα μου μερικές ακτίνες, από τις ανθρωποσωτήριες αυτές πηγές φωτός". Κι όμως το φως αυτό, το μεταλαμπάδευσαν οι Γερμανοί στη χώρα τους, όπως και το Ολυμπιακό φως, από την κοιτίδα όλων των φώτων: την Ελλάδα. Η ιατρική, που δίδασκαν κι εφάρμοζαν, δεν ήταν άλλη, παρά η ιατρική που δίδασκε ο Ιπποκράτης πριν από 2.500 χρόνια. Αυτό το λαμπερό φως όμως, δεν έμεινε για πολύ καιρό αναμμένο στην κλινική της Δρέσδης. Μεσολάβησε ο πόλεμος, ο οποίος κατέστρεψε μαζί με την πόλη και την κλινική, καθώς επίσης και τις προσδοκίες για την επίσημη αναγνώριση της Νεοϊπποκρατικής ιατρικής. Μετά τον πόλεμο, το Γερμανικό κράτος αναγνώρισε την πατροπαράδοτη επίσημη ιατρική. Τα μεγάλα ιατροφαρμακευτικά συμφέροντα παραγκώνισαν την ιατρική του Ιπποκράτη, η οποία θα μπορούσε να απαλλάξει τους ανθρώπους από τον πόνο και τη δυστυχία της αρρώστιας. Η Νεοϊπποκρατική ιατρική σήμερα έχει διαδοθεί ευρύτατα σε όλο τον κόσμο, στην υπόλοιπη Ευρώπη, στην Αυστραλία, στην Αφρική και στην Ασία. Στην Ελλάδα, η Νεοϊπποκρατική ιατρική δεν παρουσίασε αξιόλογη κίνηση. Βρέθηκαν όμως κι εδώ, στην πατρίδα του Ιπποκράτη ορισμένοι γιατροί και άλλοι θεραπευτές, που βρήκαν το θάρρος και την τόλμη να πάνε αντίθετα στο "ρεύμα της εποχής", κόντρα στο φαρμακευτικό κατεστημένο". Αγωνίστηκαν κι αγωνίζονται, στο πλευρό της υγείας, στα χαρακώματα και στα μετερίζια, για να βοηθήσουν την υγεία να γλιτώσει από τα μαρτυρικά βασανιστήρια, που υφίσταται εξαιτίας της ανθυγιεινής ζωής και του ανθυγιεινότατου τρόπου φαρμακοθεραπείας. Στους ανθρώπους αυτούς, τους πιστούς φίλους της υγείας, οφείλουμε μεγάλη ευγνωμοσύνη, γιατί κατάφεραν με τα βιβλία τους και τα φλογερά κηρύγματά τους , να διατηρήσουν αναμμένη τη φλόγα της Υγείας και της Ιατρικής του Ιπποκράτη, στην Ελλάδα την πατρίδα του Ιπποκράτη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Παρατήρηση: Όσα αναγράφονται είναι συμπεράσματα, πληροφορίες ερευνών και του internet. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ιατρικές συμβουλές.